Stroiciel recenzja



Edgar Drake to uznany londyński stroiciel fortepianów. Otrzymuje nietypowe zlecenie – nastrojenie instrumentu, który obecnie znajduje się w Birmie. Jest rok 1886 – wcześniejszy transport fortepianu, jak i podroż Edgara Drake’a to nie lada wyzwanie. Wyprawa staje się podróżą życia.

Daniel Mason znany jest polskim czytelnikom z powieści „Zimowy żołnierz”. Tym razem wraca ze wznowieniem „Stroiciela” gdzie czytelnik ogląda świat oczami Edgara. Bohatera poznajemy w zimnym Londynie kiedy otrzymuje on nietypową propozycję wyjazdu do Birmy. Cała wyprawa organizowana jest przez wojsko, stąd jest nie do odrzucenia. Birma Masona to kraina pełna kolorów oraz dźwięków. Opisana z oddaniem. Edgar Drake będzie oczarowany egzotyką Birmy, jej oszałamiającą przyrodą, odmiennie pysznym jedzeniem i pięknem kobiet. Pozostanie pod wrażeniem charyzmatycznego doktora Carrolla.

„Jest takie szańskie powiedzenie, które mówi, że ludzie umierają wtedy, gdy dokonają tego, do czego byli potrzebni, bo są zbyt dobrzy dla tego świata.”

„Stroiciel” to powieść spokojna, która wymaga od czytelnika uwagi i skupienia. Są momenty, że akcja praktycznie… zamiera. Sporo tu nowej wiedzy oraz historia w pigułce – nie znałam historii Birmy, nie wiedziałam nic o pracy stroiciela. Przydługie szykowanie do podróży Drake’a, mało porywająca podróż statkiem, listy do żony, opowieści o pasażerach statku, opowieści pasażerów… Dopiero już w birmańskiej dżungli akcja lekko przyspiesza.

Nie jest to lektura dla każdego. To wyzwanie! To taka mieszanka literatury filozoficzno-historyczno-przygodowej. Długie opisy, brak wyodrębnionej akcji i nagłych zwrotów oraz garstka bohaterów skutecznie odstrasza i sprawia, że do książki trzeba się przekonać. Sporo klimatu azjatyckiego, mało warstwy obyczajowej i przygód. Z czystym sumieniem mogę ją polecić fanom epoki wiktoriańskiej, miłośnikom Birmy, literatury postkolonialnej oraz wszystkim ambitnym czytelnikom. Mnie niestety do siebie nie przekonała – liczyłam na przygodę rodem z filmów o Indianie Jonesie, a otrzymałam fortepian i Birmę, okraszoną oniryzmem.