Katia. Cmentarne love story recenzja

Katia to książka z uniwersum Thornu z którym nie miałam jeszcze styczności się zapoznać chociaż po tej lekturze na pewno to zrobię.
Młoda dziewczyna, przyjaciółka Dory Wilk wiedzie z pozoru poukładane życie po nie magicznej stronie Torunia. Łączy pracę nekromantki z hobbistyczną ceramiką i zajmuje się „błachymi” przyziemnymi sprawami. Jednak jak to bywa w życiu nic nie trwa wiecznie nawet dla nekromantki.
Najpierw jeden biznesmen który próbuje ją „wykurzyć” z domu uprzykrzając życie, później odwiedziny roztrzęsionej kobiety, dawnej klientki, dla której Katia zakładała nekromanckie pierścienie na grobie jej przedwcześnie zmarłej córeczki. Kobieta bowiem twierdzi, że ciała jej dziecka nie ma w grobie, i prosi o pomoc na co Katia przystaje co wprawia w ruch machinę zmian.
Nekromantka nie ma wyjścia i przeprowadza się do Thornu w tą samą kamienicę gdzie mieszka jej przyjaciółka Dora. Obie dziewczyny różni praktycznie wszystko ale jedna dla drugiej skoczy w ogień. Impulsywna Dora i działająca nie spiesznie Katia idelanie się mimo wszystko uzupełniają. Książka jak Katia jest również taka nostalgiczna, nie spieszna. Jednak urokliwa.
Wątek detektywistyczny który pojawia się w książce jest ciekawy i zaskakujący. Pomoc młodego przedsiębiorcy pogrzebowego nadaje ciekawy i lekki charakter mimo makabry która miała miejsce na ów cmentarzu. Temat kradzieży zwłok, młodych dzieci nie był i nie będzie łatwym tematem. Jednak Autorka zgrabnie dostosowała fabułę, że czytelnik będzie chciał rozwikłać zagadkę wraz z bohaterami książki. Postacie są wykreowane dobrze, jedną z moich ulubionych była Śmierć jak i Matka Ziemia jedna nostalgiczna druga wyniosła rzucająca „chmury burzowe”. Jednak to Grabarz zasługuje na tytuł najlepszej postaci drugoplanowej w tej książce.
Lekki toczący się swoim rytmem wątek romantyczny, również mnie nie zawiódł i był bardzo uroczy, a jednocześnie ciekawy na tyle, by nie zasłodzić całej fabuły.

Reasumując Katia, jako bohaterka, była dla mnie idealną towarzyszką i nie raz widziałam w jej zachowaniu samą siebie. Młoda nekromantka posiadała wyraźny i własny charakter, była żywa i popełniała różne błędy. Bardzo miło czytało mi się o jej przygodach. Polecam