Autor: @elutka_a ·1 minuta

2023-01-19

1 komentarz

12 Polubień

Proza Aleny Mornstajnovej zachwyca tym, że jest bardzo niespiesznym snuciem opowieści o relacjach.

Autorka czyni to w taki sposób, że chce się „podglądać” życie bohaterów nawet dłużej niż trwa ta opowieść.

„Lata ciszy” są trzecią powieścią tej pisarki, którą przeczytałam. Alena Mornastajnova jest autorką, na której książki się czeka.

Powieść „Lata ciszy”, tak jak dwie poprzednie książki autorki, została wydana w niewielkim wrocławskim wydawnictwie AMALTEA, które specjalizuje się w wydawaniu książek autorów czeskich i rumuńskich.

Jest to opowieść o trudnej relacji ojca i córki. Relacji, która była spowodowana postawą ojca, nie stanął on na wysokości zadania, jakim było wychowanie swojego drugiego dziecka. A było nie było, sam był przyczynkiem pojawienia się tego dziecka na świecie. To nie był przypadek, to była decyzja.

Bogdana była substytutem, a jednocześnie, w jego mniemaniu, dziewczynka była przyczyną jednej z dwóch wielkich tragedii w tej rodzinie. Tajemnica skrywana przez ojca była zagadką rodzinną dla córki. Ale nie było między nimi płaszczyzny spotkania.

Jego stosunek do córki nie może być usprawiedliwiony, ale on to robi, jakby historia rodziny i tragedie dawały mu do tego prawo. Natomiast postawa córki jest według mnie uzasadniona. Dziecko odtrącone, pozbawione miłości, pozbawione korzeni, wiedzy o rodzinie, boi się ojca.

Stąd trudne relacje, życie pod jednym dachem, zawinione i niezawinione krzywdy. Nieprzepracowane historie, brak komunikacji, brak rozmowy.

I nieustająca wiara ojca w socjalizm, który tego przywiązania nie odwzajemniał. Mamy więc w tle życie w komunistycznej Czechosłowacji.

To wszystko było powodem, że dziewczynka była inna. Czuła się inna i tak też była odbierana.

Opisana też jest jej relacja z babcią, od której otrzymała opiekę i staranie oraz drugą żoną ojca. Tylko od niej otrzymała czułość i miłość zastępczą.

Czy trudna historia rodzinna, historia o bolesnych relacjach, o rozdzielnym nieszczęściu ojca i dziecka, może być ciekawa? Tak. Jeśli jest tak napisana, jak napisała ją Mornstajnova, to jak najbardziej. Wręcz przyciąga i zmusza do refleksji, współodczuwania i złości. Czyli działa jak dobra literatura.

Urzekła mnie ta proza.

Takie właśnie książki chcę czytać w dużych ilościach, tylko gdzie ich szukać?

Moja ocena:

Data przeczytania: 2023-01-14

× 12 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Lata ciszy

Alena Mornštajnová

8.4/10

Lata ciszy Aleny Mornštajnovej to kameralna opowieść o przewrotności losu i skrzętnie skrywanych rodzinnych sekretach. O hipokryzji, niedomkniętych ranach, potrzebie bliskości i czułości, o tym jak m...

Komentarze

@aga.kusi_poczta.fm · ponad rok temu

zacytuje fragment z powyższej recenzji

" Opisana też jest jej relacja z babcią, od której otrzymała opiekę i staranie oraz drugą żoną ojca. Tylko od niej otrzymała czułość i miłość zastępczą. ...(...)"

coś to niezrozumiałe

Lata ciszy

Alena Mornštajnová

8.4/10

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Zobacz inne recenzje

Ona pomiędzy obojętnością, a miłością

Takie książki zostają w człowieku na długo, oj długo... Ukorzeniają się i trwają... Wołasz "Tato?" raz za razem. Całe życie czekasz, by to słowo wreszcie z ciebie wyszło... Gdy jest już tak mało czas...

@aga.kusi_poczta.fm

Pozostałe recenzje @elutka_a

Lenistwo, czy coś więcej?

Książka „Później się tym zajmę. Dlaczego ciągle coś odwlekamy” autorstwa Justyny Titovej przyciągnęła moją uwagę problemem zawartym w samym tytule. Z jednej strony sama...

Recenzja książki Później się tym zajmę. Dlaczego ciągle coś odwlekamy

Niezwykła podróż w czasie

Cóż za okładka! Nie jestem odosobniona w poglądzie, że okładka "Kronik czasu ziemi" jest bardzo dobra. Przyciąga, intryguje, zachęca do czytania. Klepsydra w takim ujęci...

Recenzja książki Kroniki czasu Ziemi