Cień Nocy recenzja

Paranormal romance to nigdy nie był gatunek bliski mojemu sercu. Książki o wampirach i wilkołakach najzwyczajniej mnie nudziły i denerwowały swoją głupotą oraz brakiem jakiegokolwiek przesłania. Już na początku fali na ten gatunek byłam na niego sceptycznie nastawiona i słusznie. Ominęły mnie godziny czytania o niczym. W takim razie jakim cudem wzięłam się za Cień Nocy? Jak może pewnie wiecie z pierwszego stosika, książka przywędrowała do mnie w postaci gwiazdkowego prezentu. Z racji tego, że nie lubię mieć jakichkolwiek zaległości, postanowiłam nadrobić pozycje, które już od dłuższego czasu zalegają mi na półce. Sięgnęłam po Cień Nocy i przeżyłam ciężką i długą wędrówkę po świecie wilkołaków...

Ogólnie rzecz biorąc, to ta książka na tle innych powieści z tego gatunku nie jest zła, jednak porównując ją do całej reszty wypada naprawdę słabo. Andrea Cremer nie postarała się, aby tą książką wnieść coś do ludzkich serc. Nie chciała nam nic ciekawego przekazać. Po prostu napisała historię o wilkołakach (jakich wiele), której zadaniem jest umilać nam czas. W tej kwestii sprawdza się całkiem dobrze, jednak jak zwykle mogłabym na jej temat jeszcze ponarzekać, jednak na razie nie przychodzi mi nic ciekawego do głowy, dlatego pozostawię ten wątek otwarty. Jeśli chodzi o świat wykreowany przez autorkę, to mogę powiedzieć, że był on inny, interesujący oraz dobrze rozplanowany. Główni bohaterowie również spełnili moje oczekiwania. Ubolewałabym, jednak nad postaciami drugoplanowymi, którzy wydawali mi się dosyć mdli i bezpłciowi. Brakowało mi w nich jakiejś szczególnej cechy, która pozwoliłaby mi na lepsze zapamiętanie danej osoby. Niezwykle denerwował mnie Shay. Jego zachowanie na każdym kroku mnie irytowało. Jeszcze to zauroczenie Callą i niepozwolenie jej na normalne życie powodowały niszczenie najbliżej napotkanej przeze mnie rzeczy. Team Ren!

Język jak dla mnie był trochę za prosty. Napotkałam jedynie tylko kilka pięknych i wartych przeczytania epitetów. Dialogów dużo, baaaardzo dużo. Brakowało mi opisów, dzięki którym lepiej mogłabym sobie wyobrazić świat Cally i reszty. Oczywiście nie obeszło się od szczęśliwych zbiegów okoliczności, które chyba już zawsze będą mnie wkurzały przez jedną panią, która szczególnie ich nadużyła. W tym przypadku, autorka trochę sztucznie je zastosowała, jednak zbytnio nie zwracają naszej uwagi.

Cień nocy to nie jest książka, na którą warto poświęcić nasz wolny czas. Mimo, że całkiem dobrze się ją czyta, to nie wynosi ze sobą żadnych przydatnych w życiu wartości. Czy polecam? Nie. Powieść ląduje do biblioteki miejskiej :)