Córka fortuny recenzja

Jeśli poszukujecie dobrze napisanej powieści obyczajowej z szeroko zakrojonym tłem historycznym to lepiej trafić nie mogliście. Gorączka złota w Kalifornii, problemy pierwszych osiedleńców, Chile z całą egzotyką XIXw., podróż morska z Chin - w takim klimacie została utrzymana cała "Córka fortuny". Ta książka spełni oczekiwania nawet najbardziej wymagającego czytelnika. Autorka szeroko zakreśliła tło społeczno-historyczne, pokazała różnice kulturowe i zwróciła uwagę na problemy przesiedleńców. Nie jest to ckliwy romans - nie spodziewajcie się ugrzecznionych zalotów i słodkich opisów. Bohaterka to odważna, krnąbrna kobieta, potrafiąca stawić czoło całemu światu, doza szaleństwa góruje tu nad zdrowym rozsądkiem. Moją największą sympatią nie cieszy się osoba Elizy, ale Tao i to pewnie dlatego, że został on przedstawiony nad wyraz realistycznie.

Nie jest to tez historia, która spodoba się każdemu, jak czytam wielu czytelników ugrzęzło już na początku w zbyt obszernych opisach. Ja też miałam z tą książką problem i pomimo całego piękna jakoś nie potrafię się nią zachwycać.
Przyczyny doszukuję się w narracji, która w 98% składa się z opisów, reszta to dialogi. Taki sposób przekazania całej historii mocno mnie zmęczył, jakbym czytała wszystko na jednym wydechu. Zawsze ogromnym szacunkiem darzę autorów, którzy w sposób rzetelny oddają tło historyczne, jednak w "Córce fortuny" pewne opisy ciągną się w nieskończoność i skorciłabym je o połowę.
Mało zasadny wydaje się dla mnie fakt, że autorka tyle uwagi i czasu poświęca w książce bohaterom trzecioplanowym. Dla przykładu podam tutaj postać Toda, który zaburzył dla mnie całą opowieść, nie ma on żadnego wpływu na dziejące się zdarzenia, a powinien choć w jakiś sposób łączyć się z głównym wątkiem, jest to bohater oderwany od całości.
Realizm magiczny? Chyba kogoś tu wyobraźnia poniosła. Jedyny fragment, który mogłabym tu przywołać to krótki opis indiańskich sposobów leczenia, ale bardziej pasowałoby mi do niego określenie folklor.
I teraz najważniejszy minus, który odebrał mi całą radość z czytania. Chodzi o notę wydawniczą, która skróciła całą fabułę i odkryła wszystkie karty. Jaki wobec tego sens czytania?
Nie czytałam poprzednich książek autorki, spodziewałam się więcej magii i realizmu magicznego. Być może rozpoczęłam swoja przygodę od nieodpowiedniej książki.