Wieża kłamstw recenzja

Dziś o historii, która poniekąd nawiązuje do znanej nam bajki/baśni - "Roszpunki".
Niemniej jednak nie odnajdziecie tu niczego z fantastyki, a ludzkie życie, które nie było usłane różami.

Cora poznała Noah, kiedy była bardzo młoda. Już wtedy oddała mu swoje serce. Każda minuta, którą wspólnie spędzali była wykradziona z codziennego życia, które toczyli. Zbliżali się do siebie coraz bardziej, a kiedy dziewczyna myślała, że nic nie zmieni się na gorsze, bohaterka odkryła sekret, który ją złamał, a za jedyny ratunek uważała ucieczkę .
Po latach wraca, ponieważ to, co miało być lepsze, okazało się wpadnięciem z deszczu pod rynnę. Piekło było prawdziwe.

Przyznam szczerze, że ta książka wywołała we mnie mieszane uczucia. Z jednej strony bardzo chciałam wiedzieć co i jak, poznać przyczyny, które spowodowały konkretny bieg wydarzeń. Z drugiej jednak coś między mną a tą historią nie zaiskrzyło.

Lubię styl Autorki, ponieważ to nie jest pierwsze jej dzieło, które przeczytałam, właśnie dlatego nie miałam jakichkolwiek oporów, żeby sięgnąć po kolejne.

Wiem, jak bywa z nami czytelnikami. Mamy różne gusta, czasami nasz nastrój też ma wpływ na to, jak odbieramy dane książki. Może to też była kwestia w tym konkretnym przypadku, nie wiem.

Uważam, że całość została napisana dobrze, ale zabrakło mi chyba odrobiny treści na rozwinięcie niektórych wątków.
Wiem, że bohaterowie mają za sobą wspólną przeszłość, więc nie muszą od nowa budować relacji, ale mimo to, dla mnie to był pewnego rodzaju skok na głęboką wodę.

Bardzo podoba mi się nawiązanie tytułu do fabuły. Pomijając już znane porównanie do historii Roszpunki, odzwierciedla on to, co czytelnik będzie mógł odkrywać krok po kroku wraz z wykreowanymi postaciami.

Autorka pokazała, jak chwiejne może być życie, kiedy budowane jest na sekretach, kłamstwach. Do czego może doprowadzić zawiść i chęć zemsty. Jak bardzo mogą na tym ucierpieć niewinne osoby.

Mamy tu też przedstawiony ten rodzaj miłości, która jest w stanie przezwyciężyć nawet największe przeciwności, upływ czasu, wybacza przeszłość.
Nie odnajdziecie tu idealnych bohaterów i mnóstwa słodkości. Paulina zabiera nas do świata, w którym są oni podobni do nas - mają wady, popełniają błędy, ale dla tych, których kochają - poświęcą wszystko, co mogą.

Najważniejsze jest przesłanie, które ta historia za sobą niesie, które Paulina nam też bezpośrednio przekazuje. Poświęcenie się jest czymś wspaniałym, największym oddaniem. Niemniej jednak nie będzie możliwe, jeśli nie poświęcimy się również sami sobie.