Szmal pachnący ziołem recenzja

Waleria prowadzi poukładane życie u boku zaborczego męża. Jej radością jest mały Mikołaj, ukochany syn. Kobieta uwielbia spędzać z nim czas, znosząc wszelkie niedogodności.

Wszystko zmienia się w dniu, w którym z więzienia wychodzi brat Walerii. Maks nie zamierza rezygnować z przestępczej działalności, a wkrótce wplątuje naszą główną bohaterkę w produkcję marihuany. Z czasem kobieta zaczyna coraz bardziej uzależniać się od narkotyków, a także toksycznej relacji z przyjacielem Maksa…

Adrenalina, ucieczki przed policją i ciągłe balansowanie na krawędzi. Co stanie się z rodziną Walerii? Czy związek oparty tylko na namiętności ma sens? Jak zakończy się ta ryzykowna gra?

„Szmal pachnący ziołem” to taki tytuł, który ma za zadanie zszokować czytelnika. W tej historii mnóstwo jest toksycznych relacji i szalonej brawury. Fabuła nie jest zbyt skomplikowana, ale jako czysta rozrywka mogłaby się spodobać. W mojej opinii książka jest prosta, a postacie niestety niedopracowane.

Przede wszystkim raziła mnie postać głównej bohaterki i jej ignorancja względem swojego życia rodzinnego. Rozumiem, że po pewnym czasie każdy potrzebuje w swoim życiu odmiany od codzienności, ale działania Walerii były moim zdaniem zbyt niedojrzałe. Gdyby była nastolatką, mogłabym jej wybaczyć. Jednak mamy tu do czynienia z kobietą po trzydziestce i to na dodatek taką, która ma małe dziecko. To było dla mnie niczym czerwona flaga. Waleria zachowywała się tak, jakby nie wiedziała, czego chce od życia. Jej ryzykowne zachowania można oczywiście wytłumaczyć późniejszym uzależnieniem od narkotyków. Mimo to brakowało mi w tekście konkretnego napiętnowania jej zachowania.

Reszta postaci była trochę lepiej wykreowana m.in. postać brata Walerii. Jednak większość zazwyczaj zachowywała się absurdalnie i kompletnie nieadekwatnie do swojego wieku, co mnie osobiście raziło. Jeśli chodzi o sceny erotyczne, to omijałam tak często, jak tylko mogłam. Może komuś przypadną one do gustu, ale według mnie były one zbyt wyuzdane.

„Szmal pachnący ziołem” to książka, która naprawdę mogłaby być dobra. Pomysł na fabułę jest trafiony, ale jeśli chodzi o wykonanie… Coś tutaj poszło nie tak. Na początku historia była wciągająca i naprawdę liczyłam, że będzie ona dobra.

Fragmentów dotyczących nielegalnej produkcji było bardzo mało, a więcej imprez czy scen erotycznych. Mimo wszystko te elementy mogłabym jeszcze zaakceptować. Jednak w momencie, gdy autorka zbagatelizowała problemy psychiczne bohaterki, wiedziałam już, że nie zostanę fanką tego erotyku. W mojej opinii ten debiut nie wypalił, ale może kolejne książki Eweliny Pałeckiej przypadną mi bardziej do gustu. Jeśli chcecie, to spróbujcie. Decyzję pozostawiam Wam.