Brama do nieba recenzja

Czy można spisać dzieje ludzkości w jedną lub kilka dzieł? Pierwsza część odwiecznej wędrówki Noama jest ważnym tłem, nie jest to równoczesna akcja, ale nawiązania wątkowe stają się być jednością, co pozwoli osobom zamierzającym kontynuować lekturę, odnaleźć się i nawiązać więź z Noamem i Nurą. Czy spotkanie ze śmiercią może odmienić drogę bohaterów?

Historia Noama poznanego w części „Raje utracone”, pozwala na oczywiście na zobrazowanie przebiegu zmian nie tylko zachodzących w osobowości bohatera, ale przede wszystkim tle obrazu świata. Autor na kanwie powieści skonstruował tzw. Syntezę epok z nadrzędnym procesem kreacji losu, jakim poddany jest bohater. Nieśmiertelność w tym wymiarze podlega rozgraniczeniu: hedonistyczne postępowanie czy może wydawać się sprzeczne pogoń za przeszłością. Tym razem przenosimy się do starożytnego Babilonu, symbol a jednocześnie obraz nieładu może stanowić osobną część historii, szczególny warty spojrzenia pozostaje konflikt pomiędzy władcą Nimrodem a naszym nieśmiertelnym bohaterem. Wieża Babel niech posłuży czytelnikom nie jako dosłowny symbol biblijny, w znaczeniu dla dalszej historii jako obraz władzy, zderzenia dwóch wymiarów: ogromu prawideł i mechanizmów niezależnych od nas a jednostkowej potrzebie, tylko pozornie nieznaczącą.

Przenikanie ram czasowych może stanowić znaczną zaletę, bowiem czytelnik wyciągnięty spod klasycznego toku akcji odkrywa nowy horyzont myślowy, nie skupia się już na czynnikach technicznych a może odnaleźć sens ukryty przez autora. Czy miłość może przezwyciężyć meandry losu i mityczne przeciwności. Analogicznie do historii Noama można przyporządkować kilka uniwersalnych historii, czy będzie to Adam i Ewa a może inna wersja meta wędrowców, pary podróżującej po emocjonalnej sferze z gatunku sience fiction.

Jest to druga książka którą mogłem odkryć i przekonać się o sferze językowej i planie jaki autor przygotował dla czytelników, jedyne co można zrobić to oddać się czytaniu. Rozbudowana warstwa językowa może momentami przyćmiewać wymiar akcji tytułowej podróży, niezależnie od tego jest wyrazem dogłębnego i holistycznego podejścia E.E Schmitta. Bycie nieśmiertelnym to dar czy piętno na wieki? Trudno mi odpowiedzieć na egzystencjalne pytanie, choć przyznam że po lekturze powieści horyzont i pryzmaty poszczególnych bohaterów w związku z Noamem, można dokonać wyboru jednej z klęsk i pragnień całej ludzkości.

Książka pochodzi z wydawnictwa Znak, a mogłem przeczytać ją za pośrednictwem klubu Recenzenta.