Chłopiec, który przeżył Auschwitz recenzja

Gdyby nie Filip Kosior w roli lektora pewnie nigdy nie sięgnęłabym po tę książkę. Od pewnego czasu trzymam się z daleka od beletrystyki, która opisuje losy więźniów obozów koncentracyjnych, często przekładając fikcję literacką nad prawdę historyczną. Jeśli chodzi o literaturę obozową to zdecydowanie preferuję pozycje popularno-naukowe, lub wspomnienia, tych którym udało się przeżyć to piekło na ziemi.

"Chłopiec, który przeżył Auschwitz" Tomasza Wandzela to opowieść, która powstała na bazie wspomnień ledwie 5-letniego białoruskiego chłopca, który wraz z z matką, babcia i rodzeństwem został przewieziony do Auschwitz. Mały Grisza dopiero po wielu latach zdecydował się opowiedzieć swoją historię kustoszowi muzeum, która jednak dla wielu była zbyt nieprawdopodobna, aby uznać ją za prawdziwą.
Pojawiały się głosy, że tak małe dziecko nie jest w stanie zapamiętać z takimi szczegółami wszystkiego co działo się z nim i z jego najbliższymi w obozie. I mimo, że byli świadkowie potwierdzający relację Griszy Żukowa ta nadal budzi niedowierzanie.
Sam fakt, iż malcowi udało się przetrwać kilkanaście miesięcy w Auschwitz, mimo śmierci najbliższych, chorób i eksperymentów, które przeprowadzał na nim doktor Mengele już jest cudem. Stało się tak dzięki ludziom o dobrym sercu, którzy sami walcząc o przetrwanie opiekowali się jak potrafili w tych koszmarnych warunkach chłopcem aż do wyzwolenia Auschwitz przez żołnierzy radzieckich.
Historia ta nie kończy się wraz z odzyskaniem wolności przez Griszę. Śledzimy jego powojenne losy, które naznaczone były tułaczką po rożnych domach dziecka, gdzie próbował odnaleźć własną tożsamość i mimo strasznych przeżyć wejść z odwagą w dorosłe życie.
To mu się udało. Zdobył zawód, założył rodzinę i po wielu latach odkrył, że za wschodnią granicą żyje jego rodzeństwo, o którym był przekonany, że zginęło w czasie wojny.

To prosta opowieść, miejscami chwytająca za serce, miejscami zaś wywołująca u czytelnika znużenie, szczególnie kiedy autor opisuje powojenne losy swojego bohatera.
Doceniam, że temat został potraktowany z szacunkiem do prawdy historycznej, jednak ta historia nie zapisze się na długo w mojej pamięci.