Chata recenzja

Autorka książka - Pani Agnieszka Panasiuk prowadzi nas po lekko podniszczonych i mających za sobą ogrom historii, uliczkach pięknej Białej Podlaskiej. Tamtymi drogami przechadza się również Zuzanna Garlicka, główna bohaterka powieści, która przyjeżdża z wizytą do rodzinnego miasta z tłocznej stolicy.
Zuzka, która w Warszawie wykonuje pracę architekta, chwilowo zmierza się z problemami ze swoim szefem - Stefanem, który następnie wysyła ją na przymusowy urlop.

Garlicka z radością, ale i pewnym niepokojem pojawia się w Białej. Stąpa po dawno zapomnianych drogach, napotykając licznych znajomych, a także inne, znane jej twarze okolicznych mieszkańców miasta. Przy tym wszystkim zadaje sobie pytanie co się stało z jej matką i dlaczego pozostawiła ją jako małą dziewczynkę bez żadnych skrupułów na wychowanie ojca. Czy przez te wszystkie lata nie miała żadnych chęci, aby zobaczyć się ze swoją niegdyś malutką córeczką?
Od tych przemyśleń odrywa ją jeszcze inna sprawa, ponieważ z przyjazdem Zuzy związane jest przeniesienie starej i zniszczonej chaty babki Walerki. Tytułowa chata, która sama w sobie skrywa wiele sekretów i dawno zapomnianych historii.
Czy Zuzanna będzie chciała małymi krokami odkrywać dzieje związane z jej przodkami i stawać twarzą w twarz z przykrościami, których doświadczyli?

Autorka w trzecim już cyklu jak to nazywa obyczajowo-historycznych Sekretów Białej porusza nieznane wydarzenia, które miały miejsce podczas pierwszej wojny światowej. Obarczeni nimi zostali w większości mieszkańcy - właśnie Podlasia. Przywołuje wiele faktów na temat bieżeństwa i wskazuje, że był to czas, kiedy wiele milionów ludzi uciekało przed frontem w głąb Rosji.

Jako rodowita podlasianka jestem bardzo wyczulona na tematykę tego regionu, poruszaną przez wielu autorów.
Nie chciałabym niczego zarzucić Pani Agnieszce, ponieważ rozumiem jej przekaz i z pewnością ukazała wszystko, zgodnie ze swoim twórczym zamiarem. Dlatego przyjmuję to i akceptuję.
Wydaje mi się jednak, że książka jest jakby niedokończona? Historię Zuzanny możnaby opisać na kilkunastu stronach. Odniosłam wrażenie, że cała opowieść została przedstawiona dość pobieżnie, nie wywołując żadnego zaciekawienia przedstawionymi bohaterami, wątkiem miłosnym czy też nie kończąc losów przeniesienia chaty.
Oprócz przyjemnej atmosfery miasta i nieco mniej przyjemnych wydarzeń, które miały miejsce na tamtych terenach, powieść jest dość uboga w jakąkolwiek akcję.

Niemniej jednak, jak już wskazałam wcześniej. Może taki był właśnie zamiar autorki, żeby nie było przeładowania informacjami, a całość toczyła się w dość żmudnej atmosferze urozmaiconej opisami i nie wnoszącymi zbyt wiele dialogami.

Myślę jednak, że warto poświęcić chwilę na zapoznanie się z przestawioną historią, zważając na to, że książka nie jest zbyt obszerna, a ukazana tematyka może rozszerzyć nasze pojęcie o ludzkich tragediach, rozgrywających się na przepięknych podlaskich terenach.