Rudy kot bez rodowodu i zielony korytarz recenzja

"Rudy kot bez rodowodu i zielony korytarz" to, według klasyfikacji, obyczajówka o kobietach, które nie chcą dopasować się do reguł, panujących w społeczeństwie. To dość specyficzna książka, z pewnością nie każdemu przypadnie do gustu i nie każdego porwie od pierwszej strony. Ja zdecydowałam się ją przeczytać, ponieważ zobaczyłam kilka pozytywnych opinii. Jednak książka okazała się dla mnie zbyt chaotyczna i pełna nieścisłości. W poszczególnych rozdziałach przedstawione zostały historie głównych bohaterów, szczególnie trzech kobiet. Główne bohaterki różnią się przede wszystkim sytuacją życiową. Karina jest uwięziona w toksycznej relacji, Magda wciąż czeka na miłość, a Blanka każdej nocy przeżywa sny jakby były rzeczywistością. Mimo to wszystkie szukają swojego miejsca i wyróżniają się z tłumu, sprzeciwiając się ogólnie przyjętym normom oraz stereotypom. Jednak są też bardzo podobne do siebie, przez co pojawiały się fragmenty kiedy nie wiedziałam, o której z nich czytam (to samo dotyczyło męskich postaci). Dodatkowo książka wręcz żyje groteską. Pojawiło się wiele stereotypów, np. jeśli kobieta jest ładna to na pewno głupia, a korporacje stanowią bezmyślny tłum. Przekaz był jasny, ale myślę, że pojawiły się też momenty, kiedy autorka powinna powiedzieć "stop, to już przesada".
Szczególnie w pamięć zapadły mi dwa fragmenty:

Prawdopodobnie miało to być groteskowe, dla mnie była to zdecydowana przesada.
Oprócz przesady i chaosu pojawiło się też kilka nieścisłości. W książce jest kilka scen erotycznych. Myślę, że są to sceny, które jest najtrudniej napisać tak, aby zbudować właściwy przekaz. Według mnie, tym razem się nie udało.
Mimo tych wszystkich minusów pojawiły się też plusy. Bardzo spodobał mi się wątek realistycznych snów Blanki - był ciekawy i wciągający. Zdecydowanie warto też wspomnieć o zakończeniu, które było zaskakujące i wyjaśniło bardzo wiele wątków. Dla mnie stanowiło najlepszy fragment całej książki.
Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl, dlatego dziękuję za możliwość przeczytania i zrecenzowania "Rudy kot bez rodowodu i zielony korytarz".