Cari Mora recenzja

Okładka jest piękna. Kolorystyka, delikatne złocenie, wydrążone napisy i jakość papieru. Wszystko tak jak być powinno, by zadowolić okładkową srokę. W środku już nieco gorzej. W dobie ekologii gdy tyle się mówi o wycince drzew i oszczędności papieru taki rodzaj zadruku jak w Cari Morze jest dla mnie niedopuszczalny. Ja rozumiem, duże litery i odstępy między linijkami tekstu, by ten był czytelniejszy, choć tutaj to lekka przesada już, ale po co te ogromne marginesy? Ma się wrażenie, że to wszystko jest tylko po to, by książka miała te niecałe 360 zamiast 260 stron.
Jednak co o samej książce, o jej treści, nowym dziele mistrza tworzenia złych charakterów po 13 letniej przerwie?
Cóż. Może to ja miałam wygórowane oczekiwania, ale książka mnie nie zachwyciła, niestety. To nie jest zła książka, to nie tak. Książka generalnie jest niezła. Choć momentami miałam wrażenie, że coś jest nie tak i dopiero po przeczytaniu recenzji kogoś (zabijcie nie pamiętam kogo) zrozumiałam o co mi chodzi. Ma się bowiem wrażenie, że czyta się scenariusz przerobiony jednak na książkę. Pomysł był dobry. Wykonanie średnie. Brakuje też niestety odpowiedniego zakończenia, w momencie, gdy w końcu dochodzi do kulminacyjnego momentu, ten kończy się tak... Już. Po prostu. Ma się wręcz wrażenie, że ostatnie kilka stron napisane było na szybko, bo czas goni i trzeba oddać całość.
Główna postać to kolumbijska wonderwomen, choć da się ją lubić, a to na co czekałam, główny zły, który miał zachwycić tym jak bardzo jest zły, okazał się po prostu obrzydliwym psycholem bez charyzmy. To dość rozczarowujące.
Podsumowując, książka nie jest zła, nie jest jednak też moim zdaniem dobra. Jest średnia.