Cała w fiołkach recenzja

Agata przytłoczona swoim wiekiem i kolejnym nieudanym związkiem, postanawia znaleźć profesjonalną pomoc. Udaje się więc do wróżki. Najchętniej wymusiłaby na kobiecie konkretną odpowiedź na pytania, gdzie podziewa się przeznaczony jej mężczyzna i kiedy nareszcie zostanie matką; ale zaglądanie w przyszłość najwyraźniej nie na tym polega. Wizyta, która okazała się niewypałem, jest jednym z motywów, by iść do psychologa. Psychologa, który pomoże jej poradzić sobie z czymś, co nazywa "kochliwością".
🍃
Zbyt kochliwa kobieta, która ma problemy ze stabilnymi relacjami, rodzinne sekrety i bolesna relacja z matką, a wszystko to pisane lekkim, przyjemnym stylem. "Cała w fiołkach" jest ciepłą opowieścią o przeszłości, która rzuca cień na teraźniejszość. To historia o szukaniu siebie i próbach zrozumienia, dlaczego stabilność uczuciowa znajduje się poza naszym zasięgiem.
Książka Agnieszki Olejnik to książka trudna do zrecenzowania. Wszystko, co mam ochotę napisać, zawiera w sobie spoilery, a one zepsują całą przyjemność z lektury! Bo zakończenie okazało się być sporą niespodzianką. Zupełnie nie tak to sobie wyobrażałam i nie wiem, czy jestem z takiego obrotu spraw zadowolona, ale... *tutaj znajdują się wycięte zdania ze spoilerami*
Początkowo ciężko czytało mi się tę historię. Styl autorki jest lekki i naprawdę przyjemny, ale dopiero od połowy czułam się w pełni wciągnięta w ten świat. A na koniec wszystko tak przyspieszyło, że nie miałam nawet czasu wziąć oddechu. Trochę jakby autorka sama już miała dość tej historii i próbowała jak najszybciej z nią skończyć. To dopiero moja pierwsza jej pozycja (choć "Cała w fiołkach" ma prequel), więc jeszcze nie wiem, czy to typowy jej zabieg, ale z ochotą się o tym przekonam. Bo po prostu tak dobrze się bawiłam, że z chęcią sięgnę po kolejną książkę autorki. Jestem o tym przekonana!
🍃
"Tak to się właśnie odbywa. To jest moje przekleństwo. Jednego dnia skarżę się na nadmierną kochliwość i szczerze pragnę się zmienić. Przychodzi kolejny dzień, spotykam sympatycznego chłopaka, który mówi mi coś miłego i patrzy tymi swoimi ciemnymi oczami, a we mnie serce topi się jak wosk. I już wiem, że się zacznie. Najpierw będę o nim myślała wieczorami, tuż przed zaśnięciem. Pewnej nocy może mi się nawet przyśni. Potem zacznę, pod byle jakim pretekstem, szukać jego towarzystwa, wynajdować sprawy niecierpiące zwłoki, aby go zobaczyć, porozmawiać z nim. Później wpadnę po uszy."