Litopsy recenzja

Litopsy – to żywe kamienie, które choć wyglądem przypominają odłamki skał, wykazują czynności życiowe, dorównując w tym względzie innym żywym istotom – tak o litopsach pisze we wstępie Autorka – Marta Waksmundzka.

„Litopsy” to jej pierwsza książka. I – nic więcej o niej nie znalazłam w sieci. A szkoda.

Krótka, zaledwie 192-stronicowa opowieść bardzo chwyta za serce. W zasadzie nawet może nie chwyta, a łapie. Łapie za gardło.

Zgodnie z opisem na okładce, ceniony architekt, bardzo zapracowana osoba, dostaje propozycję nie do odrzucenia i zostaje na kilka miesięcy wolontariuszem w domu opieki. Towarzyszymy mu w tej misji.

Opisy poranka, wieczoru, te magiczne momenty przechodzenia z ciemności w jasność i z jasności w ciemność, choć oszczędne w słowach, to bardzo magiczne.

Cała książka napisana jest bardzo prostym językiem, wręcz opisowo. Konkretnie i opisowo, delikatnie i czule, przez co dociera do każdego z nas. Nigdy nie mogłam się też przemóc, aby czytać tego typu literaturę. Początkowo więc podchodziłam do tej opowieści nieufnie i można by rzec – z niechęcią. Jakże szybko przekonałam się, że dobrze się stało, że trafiłam na maleńką perełkę, która powinna być przeczytana przez każdego. A czyta się spokojnie. I pomimo wielu przemyśleń po drodze - bardzo szybko. Marta Waksmundzka w swojej opowieści opisuje to co w życiu ważne. Starsza kobieta, która mogłaby być z bajki o dobrej wróżce, uzmysławia nam co czujemy i czy aby wiemy czego tak naprawdę chcemy.

Młody, zaledwie kilka lat po trzydziestce, człowiek, zagoniony, twardo stąpający po ziemi, mięknie i zaczyna widzieć, co w życiu jest naprawdę ważne. Pomyślałam nawet, że ta krótka książeczka mogłaby być lekturą obowiązkową w szkole. Wiem, że jak coś staje się lekturą, to zostaje znienawidzone przez młodzież, ale może do niektórych by dotarła, a po latach już każdy by ją pamiętał… Fakt, książka trochę umoralnia, ale niezbyt nachalnie.

Jest w niej wiele fragmentów, które chciałabym zacytować, ale zajęłyby za dużo miejsca. Polecam samemu zatrzymać się na małą chwilkę i zagłębić się w lekturze. Ja przeczytałam w ciągu jednego dnia.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl