Polanie i Leganie recenzja

„Polanie i Leganie” to pierwsza książka Joanny Kasprzak.

Z informacji na czwartej stronie okładki wynika, że Autorka pochodzi z pięknego miasteczka położonego wśród Gór Wałbrzyskich Boguszowa-Gorc. Od dawna jednak mieszka we Wrocławiu. Lubi pisać bajki, które można znaleźć na stronie „zieloneopowieści”, a także czytać i odnawiać stare zdjęcia. Skończyła studia pedagogiczne, ale pracuje w banku.

Bajki z przywołanej strony przejrzałam. Moje śledztwo w sprawie Autorki nie posunęło się dalej.

Jeśli chodzi o opowieść o Polanach i Leganach:

Napisana jest bardzo poprawnie. I bardzo prosto. Właściwie jak bajka. Bajka dla dzieci. Trochę po szkolnemu, jak wypracowanie. Trochę naiwnie. Ale chyba właśnie taką naiwność i prostotę mają w sobie bajki… Naiwność głównej bohaterki i ogólny chaos trochę przeszkadzały w odbiorze całości.

Ale za to bardzo krótkie rozdziały i szybka akcja spowodowały, że przeczytałam tę – jednak bajkę – w ekspresowym tempie. Ogrom bohaterów i przedziwne imiona mieszały mi trochę w zrozumieniu przesłania, a właściwie w zrozumieniu akcji. Bo przesłanie, jak to w bajkach bywa, było jasne od samego początku – dobro zwycięży, zło przegra.

Czasem miałam problem ze zrozumieniem o co chodziło Autorce, po co o czymś pisała, takie jakieś niektóre rzeczy były bez związku z resztą… Ale za to pomysł – rewelacyjny. Mimo swojej naiwności była to bardzo ciekawa opowieść a Autorka ma spory potencjał. I na pewno potężną wyobraźnię.

Książka wciągnęła mnie na pewno bardziej niż się spodziewałam. Żałuję jedynie, że nie została bardziej rozbudowana, żeby można się było w niej zatopić i bardziej zidentyfikować, zaprzyjaźnić z postaciami albo ich znielubić. Opowiadaniowy styl pisania był dla mnie wytłumaczony faktem, że Autorka pisała do tej pory tylko opowiadania, a „Polanie i Leganie” są jej pierwszą książką. I w pełni to rozumiem. Trzymam kciuki za Joannę Kasprzak i myślę, że kolejną jej książkę „pełnometrażową” też postaram się przeczytać, choćby ze względu na jej niesamowitą wyobraźnię i fajne (choć zbyt na razie szybkie) przelanie swoich myśli na papier. Szybkie-nieszybkie przelanie myśli spowodowało, że moja ciekawość została szybciej zaspokojona, tak więc jakieś plusy tej szybkości (i krótkości) są.

Książkę polecam z czystym sumieniem i bardzo dziękuję Wydawnictwu BookEdit za możliwość jej przeczytania.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakapie.pl