Burza i blask recenzja

Kiedy zaczęłam czytać „Burzę i blask”, nie byłam nadmiernie rozentuzjazmowana – wszystkie znaki świadczyły o tym, iż mam do czynienia z romansem historycznym, w którym wątek miłosny został oparty na dość standardowym schemacie niechcianego małżeństwa (on zmusza ją do ślubu, ona się opiera, jednak w głębi duszy wzdycha do niechcianego męża. Okazuje się, że tak naprawdę bohaterka nie marzy o niczym innym, jak o związku właśnie z tym potworem, który nie dał jej wyboru. Również bohater, który przymusił bohaterkę do małżeństwa wkrótce stwierdza, że bez żony żyć nie może). Autorka jednak mnie zaskoczyła, związek dwójki głównych bohaterów nie był ukazany banalnie. W tej powieści bohaterowie zmuszeni do zawarcia małżeństwa wbrew swojej woli nie wzdychają do siebie po cichu – w tym wypadku nie pojawia się nagła miłość zaraz po zawarciu niechcianego związku. Julia i Thorpe czują do siebie pociąg fizyczny, ale ich codzienne relacje są przede wszystkim poprawne, podszyte pewną nutą niechęci – taka kreacja wątku miłosnego jest bardzo prawdopodobna i sprawia, że ten tytuł nie przypomina innych, banalnych romansów historycznych, w których związani więzami małżeństwa bohaterowie zaczynają pałać do siebie płomiennym uczuciem niemal zaraz po niechcianych zaślubinach, ale wróćmy do początku.

Julia Dupré mieszka wraz z ojcem Charlesem w Nowym Orleanie. Kobieta i jej tata są oddanymi bonapartystami, którzy wraz z przyjaciółmi opracowują spisek dotyczący ponownego uwolnienia Napoleona z wyspy Świętej Heleny. Plany odbicia cesarza są już opracowane, spiskowcom brakuje tylko statku, którym mógłby uciec Bonaparte - w tym momencie na scenę wkracza kapitan „Sea Jade” Rudyard Thorpe. Thorpe zgadza się wziąć udział w misji uwolnienia cesarza.

Julia i Charles wyruszają razem z Thorpem. Niestety pan Dupré umiera w trakcie podróży, a Julia zostaje bez opiekuna – jedynym wyjściem wydaje się poślubienie kapitana. Buntownicza bohaterka nie ma zamiaru ulec gburowatemu kapitanowi „Sea Jade”, kiedy jednak jeden ze współpasażerów omal jej nie gwałci Thorp nie pozostawia Julii wyboru. Mężczyzna zmusza pannę Dupré do ślubu, kiedy ta jest jeszcze w szoku spowodowanym nieprzyjemnym wypadkiem. Bohaterowie rozpoczynają wspólne, pełne napięć i scysji życie. Nienawiść i niechęć miesza się z pożądaniem, ale nie z płomiennym uczuciem. Związek głównych bohaterów jest pełen upadków, a leciutkie wzloty są rzadkością. Kiedy Julia i Thorp ponownie angażują się w działania mające na celu uwolnienie Napoleona, czeka na nich wiele nieprzyjemnych niespodzianek.

Akcja „Burzy i blasku” dzieli się na dwie części. Pierwsza koncentruje się na wątku związanym z uwolnieniem Napoleona. Druga część powieści przenosi czytelnika do Algieru, gdzie trafia dwójka bohaterów. Julia i Thorpe zostają niewolnikami na dworze algierskiego gubernatora. Fabuła „Burzy i blasku” jest ciekawa i nieprzewidywalna. Autorka wprowadziła kilka interesujących zwrotów akcji, które nieźle mnie zaskoczyły. Okazało się, że tytuł, po którym nie spodziewałam się zbyt wiele wielokrotnie mnie zaskakiwał. Bohaterowie nie byli wykreowani na jedno kopyto. Julia i Thorpe to ciekawe postacie, które wyróżniają się na tle setek wzdychających do siebie po cichu, mnożących absurdalne problemy bohaterów romansów historycznych.

Jennifer Blake naciągnęła w swej powieści fakty historyczne, jednak pisarka wytłumaczyła w posłowiu wszelkie nieścisłości – za ten fakt należy się duży plus. Gdyby w posłowiu brakło wyjaśnienia, dlaczego autorka pisała o drugiej ucieczce Napoleona ze Świętej Heleny (nie ma żadnych udokumentowanych źródeł, że doszło do takiej sytuacji), to nie ukrywam, zjechałabym ten tytuł za zbyt swobodne podejście do faktów. Owszem, Blake nagina fakty, ale robi to w sposób świadomy i inteligentny, a nie bezmyślny i ignorancki.

„Burza i blask” to powieść, która pozytywnie mnie zaskoczyła i nie ukrywam, że ten tytuł pozostanie w mej pamięci. Powieść Jennifer Blake wyróżnia się na tle innych romansów – zarówno pod względem kreacji wątku miłosnego, w którym brak uproszczeń i słodzenia, jak i pod względem interesującego wątku historycznego. Lektura tej powieści była zadowalająca.