Okaleczone recenzja

Brutalne zbrodnie szokują od zawsze, a autorzy często wykorzystują właśnie takie działania wykreowanych przez siebie morderców, by wzbudzić w czytelniku ogrom emocji. Anna Kaczanowska również odważnie podjęła się opisania bestialskich morderstw, co więcej, popełnianych na bezbronnych dzieciach. Zdecydowanie ogrom tragedii chwyta tutaj za serce. Widać, że jest to debiut, ponieważ znajdziemy tu kilka nieścisłości, ale widzę tu naprawdę duży potencjał!

Mimo iż książka porusza bardzo ciężkie tematy, to jest napisana w bardzo lekki sposób, momentami doprawiona żartami sytuacyjnymi, które nie były nachalne i nieodpowiednie w danej chwili. W takiej książce dodając humor łatwo jest przesadzić, a autorce udało się to idealnie wyważyć. Na pochwałę zasługuje też sposób kreacji bohaterów. Prokurator Hanna Osul jest niezwykle interesującą postacią, która jeszcze wszystkiego nam nie pokazała, a wspólnie z Hetskim tworzyli zgrany duet.

Sama fabuła miała gigantyczny potencjał i po części jestem zadowolona z jej przebiegu, ale kilka rzeczy mi tu zgrzytało. Na pewno liczyłabym na bardziej dogłębne opisanie motywacji mordercy. Lepszym zabiegiem byłoby powolne odkrywanie portretu psychologicznego mordercy, a nie tak jak w tym przypadku, wyjaśnienie wszystkiego na końcu. Nie podobał mi się również sam sposób rozwiązania zagadki. Był zdecydowanie zbyt oczywisty i przez jego prostotę wydawał się nierealny. Co do antagonisty - również szybko udało mi się rozszyfrować, kto stoi za tymi bestialskimi zbrodniami. Za mało też czasu zostało poświęcone na rozwiązanie sprawy męża i córki Pani prokurator. Ten wątek również można by było rozwinąć dużo bardziej, przywołując np. jakieś wydarzenia z przeszłości.

Może ,,Okaleczone" nie były debiutem, który mnie zachwycił, ale na pewno poczułam się zachęcona do poznawania w przyszłości twórczości Anny Kaczanowskiej. Mimo pewnych mankamentów historia okazała się być niesamowicie wciągająca, poruszająca za sznurki w naszym serduszku i trzymająca w napięciu!