Błękitnokrwiści recenzja

Pomimo wcześniejszego komentarza, który mówił, że "pomimo, że jestem w połowie i nie lubię tego robić, chyba pożegnam się z książką", muszę przyznać, iż postąpiłem pochopnie. Jednak dałem temu tytułowi szansę, usiadłem sobie z owym tytułem na kanapie i wczytałem się w każdą kartę tej książki.
Przyznaję - początek jest niemiłosiernie nudny, a duża jego część jest wzięta z "Plotkary", jednak po przebrnięciu przez pierwszą połowę, staje się książką ciekawą. Całkowicie inny sposób ukazania wampira - jako istoty pięknej, która nie jest nieśmiertelna w ogólnym tego słowa znaczeniu, a zależna od swojej ziemskiej, ludzkiej powłoki, która zużywa się, a jej użytkownik zapada w "sen", samemu decydując, kiedy ma się obudzić. Dodatkowy motyw srebrno-krwistych, wrzucony pod koniec i ujawnienie, dlaczego matka Shuyler jest w śpiączce, oraz kim jest jej ojciec, a także czym się staje.
Pomimo nieciekawego wstępu ( a to on powinien grać pierwsze skrzypce, bo według jednej z zasad dobrej książki - pierwsza strona powinna zainteresować czytelnika, jeżeli tak się nie stanie, książka jest niewystarczająco dobra) i paru podobieństw (min. Zmierzch, Plotkara), książka jest rzeczywiście dobra i powinniśmy dać jej szansę. Na maksymalną ocenę nie zasługuje, jednak mocne cztery gwiazdki umacniają jej pozycję.

PS: Tom pierwszy jest "wprowadzeniem" do trylogii, dlatego akcja nie dzieje się tak szybko, oraz dlatego moja ocena, pomimo wielu niedoskonałości tej książki, jest tak wysoka. Zapraszam do czytania.