Drugie życie Bree Tanner recenzja

Książkę wziąłem do ręki bardzo niechętnie, z przyczyn prostych - może autorka się trochę poprawiła i już nie pisze stylem nudnym i monotonnym, jak to Bella wychwalała oczy Edwarta przez stron pięć. Jako, że skończyłem Zmierzchową sagę, po tomie pierwszym, zanim się ta cała mania zaczęła, nie bardzo byłem w temacie, ponieważ książka jest jakby rozszerzeniem trzeciego tomu, to jest Zaćmienia. Jest to nieciekawy opis, co czuje nowo narodzony wampir, wpuszczony w sieć kłamstw, stworzonych przez podwładnego n i e j. Samoistnie odkrywa wiele aspektów, związanych ze swoją innością, jednak główna bohaterka jest naiwna, żeby nie powiedzieć głupia i jak piesek kroczy za tymi, których zna.
Wstęp, który jest jednocześnie rozwinięciem i zakończeniem książki, ma około 190 stron. Moment, który powinien wydawać się ciekawszy - sama walka, to zaledwie dwie strony, z których dowiadujemy się tego, że wszyscy nowo narodzeni poszli do piachu, a Bree dostała chwilowo drugą szansę, którą Volturi (nareszcie) zaprzepaścili.
Jednym słowem - książka jest nudna, nieciekawa i niewarta przeczytania. Przez niemalże wszystkie karty tytułu, przelewa się jedno i to samo. Mogę to polecić jedynie MEGA fanom Zmierzchu, ale nikomu więcej...