Trela recenzja

Wspaniałe przedstawienie życia i kariery Jerzego Treli - wielkiego i obecnie nieco zapomnianego aktora, który nie pcha się na afisz, nie jest w najmniejszym stopniu celebrytą, skromnego, rzetelnego człowieka.

Przede wszystkim zwraca uwagę okładka, patrzy z niej twarz starego człowieka poorana zmarszczkami, ale jakże piękna, mądra, przykuwająca uwagę. Nie sposób oderwać wzroku. Jeśli prawdą jest, że od pewnego wieku twarz mówi dużo o człowieku, to twarz Treli pokazuje mądrość, piękno, doświadczenie życiowe.

Pochodzący z kolejarskiej rodziny, wcześnie osierocony przez ojca, wychował się Trela w wielkiej biedzie, ale w tym strasznym PRLu był w stanie dostać się do bardzo dobrego liceum krakowskiego, a potem na studia aktorskie.

A potem trafił do Starego Teatru w Krakowie, w którym przepracował ponad 40 lat. Sporo autorka pisze o tym teatrze, który w latach 70. reprezentował poziom światowy. Wiele stron poświęca Konradowi Swinarskiemu, legendarnemu reżyserowi, postaci tragicznej z powodu różnych demonów niszczących jego życie osobiste i z powodu jego przedwczesnej śmierci. To u Swinarskiego zagrał Trela rolę, która zrobiła z niego wielkiego aktora: Gustawa-Konrada, w legendarnym przedstawieniu 'Dziadów' z 1973r. A potem pracował z największymi: Jarockim, Grzegorzewskim, Wajdą, Kutzem. Z tym ostatnim stworzył wspaniałe role w teatrze telewizji.

Cały rozdział poświęcony jest zawodowi aktorskiemu, jego tajemnicy, jego blaskom i cieniom. Autorka pisze też o straszliwym stresie towarzyszącym uprawianiu zawodu aktora, który prowadzi do poważnych chorób czy alkoholizmu: sam Trela dorobił się problemów z kręgosłupem i wrzodów żołądka.

A jak charakteryzują go jego najblizsi współpracownicy? Bardzo skromny, bardzo uczciwy, bardzo solidny: "jak już obieca coś zrobić, to dotrzyma słowa". Dużo pomagał ludziom wykorzystując swoje pozycję, znajomości, i przynależność partyjną w komunie, co mu potem mocno wypominano.

Dostaliśmy świetną, rzetelną, wyczerpującą biografię tego wybitnego aktora.