Bezecnik gramatyki polskiej. Tajemnice językowego półświatka recenzja

Jacek Wasilewski "Bezecnik gramatyki polskiej" Tajemnice językowego półświatka,

Kiedy dopadają mnie językowe wątpliwości, zaglądam do mądrych źródeł internetu, żeby je rozwiać. Nie wstydzę się tego wcale, szczególnie że szkołę skończyłam już lata temu i wielu reguł mam prawo nie pamiętać. Nawet jeśli lekcje polskiego w liceum wspominam bardzo dobrze, te dotyczące gramatyki również. Teraz czasem jakąś łamigłówkę językową w postaci zdań wielokrotnie złożonych podsunie mi syn.

Język polski nie posiada niestety prostej gramatyki, której przyswojenie raz na zawsze rozwiewałoby wszystkie wątpliwości osób nim się posługujących. Myślę, że tak jest jednak w każdym innym jezyku. Francuzi chociażby mają swój "subjonctif", a Hiszpanie "subjunctivo", który w języku polskim swojego odpowiednika nie posiada. Mimo to ten francuski, kiedyś lepiej wytłumaczony, sprawiał mi dużo mniej trudności niż dużo później zgłębiany hiszpański. Reguły regułami, a wyjątków i tak trzeba było nauczyć się na pamięć, chociaż w swoim ojczystym języku są one dużo łatwiejsze do zrozumienia, wyczucia czy odróżnienia.

Jacek Wasilewski w "Bezecniku gramatyki polskiej" postanawia rozprawić się z naszym językiem na wesoło. Sięgając po liczne przykłady, nie tylko wyjątków czy wszelakich udziwnień, które nie raz zaskakują obcokrajowców, pokazuje że gramatyka polska nie jest aż taka straszna jak ją malują. Tekst autora przeplatają cztery wypowiedzi obcokrajowców, mówiących już po polsku długo i dobrze, którzy chętnie pokazują językowe zawiłości, z którymi przyszło im się zmierzyć. Myślę, że dorosły i nastolatek będą zadowoleni z lektury.

Autor książki rozprawia się między innymi z przeróżnymi utworami literackimi, tekstami piosenek bądź słuchowisk, przytaczając wiele kultowych zdań, które weszły do codziennego języka, chociażby z filmu "Miś". Mnie po raz enty rozbawiła jednak, przypomniana w jednym z rozdziałów lekarka ze słuchowiska "Z pamiętnika młodej lekarki", która zawsze zaczynała się mniej więcej tak "Będąc młodą lekarką, wszedł do mnię pacjent...". Ten błędnie zastosowany imiesłów przysłówkowy współczesny pojawiał się później także w mowie potocznej.

A Wy macie swoje kultowe pokręcone gramatycznie cytaty z filmów lub piosenek? Albo wyrazy, które w języku polskim wydają się Wam zabawne? A może walczycie z popełnianymi przez siebie błędami językowymi? Najbardziej klasyczny dla Podlasia to "daj dla mnie". A najmniej logiczna, w moim przekonaniu i nie tylko, jest "bułka chleba" chociaż to określenie słyszałam ostatnio ze trzydziesci lat temu. Tak o kupowanym chlebie na pewno mówiła moja babcia.