TOPR 2. Nie każdy wróci recenzja

Autorka wspomina, że tej książki miało nie być. I z jednej strony takie podejście jest całkowicie zrozumiałe, ponieważ w „TOPR. Żeby inni mogli przeżyć” Sabała-Zielińska stworzyła zwartą i dopracowaną całość, która w najistotniejszych kwestiach przybliżyła czytelnikom historię, organizację oraz członków TOPRu. Zdawałoby się, że kolejna książka może być jedynie odtwórcza, nie wnosząca nic nowego do tematu, prócz kolejnych opisów i wspomnień, które jednak potwierdzają tezy zawarte w pierwszej części.

Druga część jednak powstała, a zawarte powyżej wątpliwości w ogóle się nie potwierdziły, co dobitnie świadczy o klasie Autorki. W książce wszechobecna jest śmieć, jednak uogólnienie ludzkiego losu daje jakieś wytchnienie. Trzeba też zrozumieć podstawową rzecz – sporty ekstremalne niosą za sobą ryzyko, tak jak to ryzyko wpisane jest w pracę ratownika wysokogórskiego. Rodziny TOPRowców muszą sobie jakoś radzić ze stresem, ciągłym lękiem o bliskich. Turyści ze swojej strony powinni pamiętać o przygotowaniu oraz zdrowym rozsądku, może wtedy udałoby się uniknąć niektórych wypadków.

Większa część książki oscyluje wokół dwóch głośnych zdarzeń z sierpnia 2019 roku – burzy na Giewoncie oraz wypadku grotołazów w Jaskini Wielkiej Śnieżnej. Obydwa te zdarzenia, na niespotykaną dotąd skalę, były wielkim wyzwaniem dla ratowników i pewnie na długo zapiszą się w zbiorowej pamięci.
Autorka, oprócz skrupulatnego opisu obydwu akcji, starała się pokazać, jak to wszystko wyglądało nie tylko od strony ratowników, ale i ofiar. Ukazała też ciemną stronę mediów i Internetu – w sieci każdy jest ekspertem, zwłaszcza gdy siedzi wygodnie w fotelu przed komputerem i nie musi narażać życia w akcji. Mediom też się oberwało (i słusznie) – dziennikarze dla ciekawego tekstu czasami są w stanie zdusić w sobie empatię i poczucie przyzwoitości.

Beata Sabała-Zielińska świetnie zna temat, a przede wszystkim potrafi przedstawić go w bardzo przystępny sposób, dlatego też jej reportaże czyta się tak dobrze. I pisze to osoba, która choć jest zafascynowana pięknem gór, nie zdobyła nigdy żadnego szczytu - to chyba najlepsze polecenie.