Odrobina fałszerstwa recenzja

Z Martą Obuch i jej książkami nie spotkałam się nigdy wcześniej aż do dnia gdy w moje rączki trafiła przeceniona "Odrobina fałszerstwa". Wiecie co? Nie żałuję, że nie czytałam jej książek wcześniej. Od początku książka nie powaliła mnie na kolana. A ponieważ nie mam stosunku do sztuki żadnego bo mnie ona nie interesuje, tak więc też potraktowałam tą książkę. Nie jest to literatura wielkich lotów. Śmiem twierdzić, że p. Obuch chyba wzorowała się na Joannie Chmielewskiej, która jest absolutnie nie do podrobienia. Skąd taki bzdurny wniosek? Po kolei.

Rzecz dzieje się w Śląskim Domu Aukcyjnym w Katowicach. Główna bohaterka, Jola, pracuje w nim, razem ze swoją przyjaciółką Alunią. Przypadkowo wpada na trop przestępstwa artystyczno - malarskiego, a ponieważ jest uparta, dociekliwa i niezwykle bystra postanawia dowiedzieć się o co chodzi. W międzyczasie w jej pracy pojawia się nowy tajemniczy kolega, który również pragnie rozwikłać tajemnicę. Nie tylko tą dotyczącą obrazów, ale również tajemnice niewieściego serca.

W historię wplątanych jest również kilka bardzo charakterystycznych postaci, kluczowych jak się okaże dużo później. Każda z postaci biorących udział w zabawie "szukanie złodziei" jest bardzo charakterystyczna na swój właściwy sposób. Nie ma ludzi nijakich, bezosobowych, bezpłciowych. Każdy bohater ma coś co go wyróżnia. To czyni z nich trochę bardziej realnych bohaterów.

Dialogi są bardzo, bardzo podobne do tych, które widziałam w książkach p. Joanny Chmielewskiej. Nie zarzucam tu nikomu niczego - stwierdzam tylko własne spostrzeżenia. Możliwe, że autorka wzorowała się na mistrzyni polskiego kryminału. Jak by nie było, efekt jest mierny. Książka jest lekka, przyjemnie się ją czyta. Nie powala na kolana. Ani językowo, ani historycznie. Historia jest banalna. Kradzież i podróbka dzieł sztuki no i wykrycie sprawcy. Kamuflaże, podsłuchiwanie, płomienna miłość, która wybucha wbrew chęciom.

Książki ani nie polecam ani nie przestrzegam przed nią. Według mnie to nic specjalnego, żadne łał! Jeżeli ktoś ma czas i lubi taką tematykę to może spokojnie po to sięgnąć.