Bez pożegnania recenzja

Dzisiaj przychodzę do Was z drugim tomem dylogii wojskowej „Paulina i Piotr”, ale to nie na tej dwójce bohaterów skupia się ta część. „Bez pożegnania to historia Jacka i Weroniki, którzy spotykają się zupełnie przypadkiem. Połączy ich, jednak coś wyjątkowego.

●●●●

Weronika doświadczyła ogromnej straty, z którą nadal się nie pogodziła i która wciąż niemiłosiernie boli. Aby nie myśleć całkowicie oddaje się pracy. Jako terapeutka widziała i słyszała wiele, ale czy jest gotowa na spotkanie z poranionym na duszy żołnierzem, który szuka u niej pomocy.

Jacek Krall wciąż rozpamiętuje nieudaną misję w Afganistanie. Dręczą go wyrzuty sumienia, a wspomnienia tragicznych wydarzeń nieustannie do niego wracają, utrudniając normalne funkcjonowanie. Jest świadomy, że sam sobie z przeszłością nie poradzi i potrzebuje dobrego terapeuty.

W taki oto sposób los stawia dwoje złamanych ludzi na swojej drodze i daje im szansę na poskładanie się na nowo. Czy wykorzystają tę szansę? Czy uleczą swoje dusze?

●●●●

Ta część podobała mi się zdecydowanie bardziej, a fala emocji, jaka przelała się przeze mnie jest nie do opisania.

Autorka tym razem porusza temat stresu pourazowego (PTSD), który często dotyka żołnierzy. To czego ci młodzi mężczyźni doświadczają, i to, na co muszą się napatrzeć działa niszcząco na ich psychikę. Obrazy te na stałe wbijają się w ich głowy, siejąc tam spustoszenie.

●●●●

Historia Weroniki całkowicie złamała mi serce. Bardzo jej współczułam. Nie wyobrażam sobie, jaki ból musiała odczuwać po stracie, jakiej doświadczyła. Zaimponowała mi swoim podejściem do Jacka. Mam tu na myśli między innymi sytuację w klubie (kto czytał ten wie, o który moment mi chodzi). Inna kobieta, trafiając na podobny obrazek odwróciłaby się na pięcie i uciekła albo rozpętałaby piekło na ziemi. Ale nie Weronika. Ona, zachowując stoicki spokój pokazała Jackowi, że jest przy nim, że rozumie i że tylko razem są w stanie wyjść zwycięsko z walki ze swoimi demonami.

●●●●

Choć „Bez pożegnania” w głównej mierze skupia się na losach Wery i Jacka to zasadniczo mamy tu do czynienia z historią trzech par. Oprócz Weroniki i Jacka są też znani nam już Paulina i Piotr oraz Ola i Kuba, czyli siostra Piotra i przyrodni brat Pauliny. Jak się więc możecie domyślić dzieje się tu sporo, a gdyby tego było jeszcze mało to w pewnym momencie przeszłość upomni się o swoje, narażając wszystkich na śmiertelne niebezpieczeństwo.

●●●●

Cieszę się, że sięgnęłam po tę dylogię. Dostarczyła mi ona wielu emocji i niezapomnianych wrażeń. Z czystym sumieniem mogę polecać ją znajomym. 🫶