Bestia. Studium zła recenzja

Leszek Pękalski zapisał się na kartach historii polskiej kryminalistyki jako jeden z najbardziej brutalnych morderców powojennej Polski. Ochrzczony przez opinie publiczną przydomkiem "wampir z Bytowa" przyznał się do popełnienia 67 zabójstw z czego zaledwie jedno udało mu się udowodnić, po czym skazać na 25 lat pozbawienia wolności. Książka została wydana w czasie, kiedy wyrok ten dobiegał końca, a społeczeństwo było pełne obaw o to, że "potwór" wyjdzie na wolność. Dziś już wiemy, że dzięki "Ustawie o bestiach" niebezpieczeństwo z rąk osób pokroju Pękalskiego nam nie grozi. Niezmiennie jednak zadajemy sobie pytanie, ilu jeszcze takich "Leszków" właśnie dorasta i to być może w obrębie naszego wzroku?

Leszek Pękalski przedstawiony zostaje jako człowiek, którego życie zdeterminowała potrzeba znalezienia żony i chorobliwe pożądanie seksualne. Z racji, że szanse na ożenek miał nikłe, postanowił siłą brać to, co (jego zdaniem) mu się należało.

Na szczególną uwagę zasługuje przede wszystkim sposób narracji, który wprawił mnie w zachwyt i był dla mnie idealny w każdym szczególe. Autorka pokusiła się o zawarcie w książce fabularyzowanych fragmentów wydarzeń. Opisywała ona zbrodnię z punku widzenia sprawcy, jak i ofiar. To właśnie te wątki nadają książce wyrazistości i odróżniają je od mętnych pozycji, gdzie przedstawiane nam są zaledwie suche fakty. Decydując się na taki sposób przekazu informacji pani Omilianowicz naraziła się sporej części odbiorców sceptycznych wobec takiego zabiegu, a skutki tego działania odzwierciedlają niestety oceny tej pozycji.

Choć zabrzmi to paradoksalnie to dla osób szczerze zainteresowanych tematyką seryjnych zabójstw czy umysłów wykazujących doszczętne zepsucie lektura tej książki będzie prawdziwą przyjemnością. Autorka wystrzega się w niej osobistych ocen, skupia się na faktach i rzetelnym oddaniu rzeczywistości. Autorzy kryminałów silą się na wymyślanie fabuły, która porwie czytelnika i zmrozi mu krew w żyłach, jednak "Bestia. Studium zła" jest dowodem na to, że to życie pisze najbrutalniejsze scenariusze.