Mój ostatni miesiąc recenzja

Wow, ale to była piękna książka. Jestem dumna, że to właśnie polski autor Marcel Moss stworzył tak wspaniały tytuł. Nie jest to moje pierwsze spotkanie z jego twórczością, ale tutaj przeszedł sam siebie. Powyższy cytat chwycił mnie za serce i nie mogłam przestać płakać. "Mój ostatni miesiąc" to książka uniwersalna. Równie dobrze mogłaby dotyczyć ludzi heteroseksualnych, bo przecież różni nas tylko to do kogo kierujemy swoją miłość, nic więcej. Ale tutaj miłość dwóch chłopaków dodała symbolicznego znaczenia. Po lekturze naszła mnie następująca refleksja: Dlaczego niektórym ludziom odmawia się prawa do miłości, do szczęścia, do życia? Myślę że pride month, który właśnie się zaczął jest doskonałą okazją, aby niektórzy zastanowili się nad swoim rozumowaniem i zajęli się swoim życiem. Cała jestem jeszcze w emocjach, naprawdę się nie spodziewałam takiego "ciosu prosto w czytelnicze serce". Myślałam, że już Irena Małysa w "Więcej niż jedno życie" dobrze opisała hospicyjną rzeczywistość, ale tutaj to było tak namacalne, jakbym sama przechadzała się po salach w hospicjum Eden. Czuła tą siłę bijącą z osób, które wiedzą, że nie pozostało im zbyt wiele czasu i nie zmieni tego, ani ogromna miłość, ani pieniądze.
Po drugiej stronie barykady mamy Sebastiana, który jest zagubiony po tragicznej śmierci mamy, której słowa zacytowałam powyżej. Sięga po alkohol i narkotyki, i ostatnie o czym myśli to wolontaryjne działanie. I dopiero Mateusz niezwykle waleczny chłopak z mroczną, rodzinną historią pokazuje mu, że jeszcze może być pięknie.

Podsumowując: Jeśli macie w czerwcu przeczytać tylko jedną książkę, to proszę niech to będzie ta. Z całego serca polecam.