Ostatni bastion Barta Dawesa recenzja

„Bastion” jest niezwykle wielką i barwną, napisaną z rozmachem powieścią, legendą, a nawet baśnią opowiadającą o zagładzie świata, jaki znamy, oraz o tym, że każdy kiedyś musi dokonać tego ostatecznego i najważniejszego wyboru.
Książka dla mnie osobiście jest idealna i doskonała, dlatego mogę nie być do końca obiektywny w jej ocenie, za co z góry przepraszam
Śmiercionośny wirus grypy, uwolniony przypadkiem z wojskowego laboratorium, zabija niemal całą ludzkość. Nieliczni którzy przeżyli, dzielą się na dwa przerzciwstawne obozy podążając za swoimi przywódcami (starą murzynką z gitarą i mrocznym mężczyźnie Flaggu) .
Każdy z nich wie, że w końcu nadejdzie dzień próby, wtedy splotą się losy dobra i zła, ostatecznie rozstrzygnie się kto wygra i kto przetrwa.
Obserwujemy niezwykłą przemianę, która odbywa się w ciałach i umysłach bohaterów dramatu, którzy z dnia na dzień stracili swoje domy, rodziny - wszystko. Stąd jedni z nich stają się bestiami żądnymi tylko krwi i mordu, dla których nie ma przyszłości, a znowu inni łagodnieją, bądź popadają w odrętwienie popełniają chcą swojej śmierci, która według nich ma być kresem niewyobrażalnego cierpienia.
„Bastion” jest niezwykłą opowieścią, w której sensacja, scince-fiction i horror splatają się z romansem i przygodą. Połączenie rzadko spotykane, ale King połączył tak skrajne gatunki po mistrzowsku dając nam dzieło rozległe i niezwykłe.
Przykuwać uwagę może też tajemniczy flagg - postać, która jeszcze kilka razy będzie pojawiała się w powieściach króla.
Niezwykłe wrażenie robią opisy wyludnionych miast i wsi, oraz pustki, jaka otacza ludzi po stracie swoich dawnych żyć. Bardzo dobrze jest także opisana sama wędrówka i przemiany, jakim ulegają uczestnicy marszu, ich sny i marzenia.
Postacie w książce są złożone i wielowymiarowe, co pozytywnie wpływa ogólna ocenę poszczególnych postaci, a dramatyzm sytuacji jeszcze bardziej zbliża nas do nich.
King nie ustrzegł się jak zwykle od bezwyjaśnieniowego urywania wątków, co może irytować. Książka może też wydawać się trochę przegadana, a na pewno jest nierówna. Złościć też może fakt, że zbyt oczywiste jest po której stronie konfliktu opowiedział się pisarz.
Podsumowując: Powieść jest moim zdaniem jedną z najlepszych, jakie wyszły spod pióra Stephena Kinga.
Cechuję ja niezwykły rozmach (podobny, a nawet większy możemy obserwować tylko w „Mrocznej Wieży”), wielowątkowość, oraz opisy świata, jaki zastali ocaleli mieszkańcy, oraz złożoność samych już bohaterów.
Polecam wszystkim tę niezwykłą książkę.
Ciekawostka: Powstał także mini serial na podstawie „Bastionu” o tym samym tytule, w reżyserii: Micka Garrisa, lecz film ten jest jednak niezwykle nudny i nieciekawie wykonany.