Prawiek i inne czasy recenzja

Po raz kolejny zostałam oczarowana słowami Olgi Tokarczuk, noblistki nie powinno się recenzować - powinno się ją czytać.
Jeśli do tej pory nie mieliście okazji spotkać się z jej twórczością zacznijcie od Prawieku i nie oczekujcie od książki jedynie ciekawej historii - z pewnością zostanie w was jeszcze długo po lekturze.
Prawiek to środek wszechświata - miejsce, które może istnieć wszędzie zależnie od czytelnika, ogranicza nas tylko wyobraźnia, dla autorki to tradycyjnie już Dolny Śląsk. Tak naprawdę to historia przedstawiona w powieści jest tak uniwersalna w swym przekazie, że bez znaczenia jest miejsce. Realizm niemalże magiczny - tak w wykonaniu noblistki wykreowany świat i jego bohaterowie są postaciami bajkowymi i uniwersalnymi dającymi czytelnikowi możliwość ulokowania ich w swoim własnym środowisku. Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość splata się ze sobą i krok po kroku prowadzi czytelnika od okresu pierwszej wojny, aż do PRL-u. Nie znudzimy się szybko - pomiędzy rozdziały, w których autorka wplata historię każdego mieszkańca Prawieku spotkamy rozdziały poświęcone tylko i wyłącznie przyrodzie, czy Bogu. Cała powieść jest metaforą naszego życia i każdego z nas osobno. W sposób niezwykle metaforyczny przedstawiona opowieść o przemijaniu, wyborach, szczęściu pokazuje uniwersalne prawdy jakie rządzą naszym światem.
Obok tych postaci nie da się przejść obojętnie i większość z nich z automatu obdarzymy sympatią. Najbardziej zaintrygowała mnie kreacja Kłoski. Tej bohaterki nie sposób nie lubić - pojawia się we wsi nie wiadomo skąd, jej dzikie spojrzenie budzi w ludziach postrach, niby nie do końca rozumna, ale radzi sobie zbierając z pola pozostawione kłosy, czy zimą oddając się w szynku "za pęto kiełbasy". Autorce humoru nie brakuje, bynajmniej czytając rozdziały o Kłosce będziemy mogli się o tym najlepiej przekonać.
Nie są to z pewnością banalne wątki - tematyka wojny i Żydzi to niejedna historia na której wielu autorów zęby zjadło. Autorka podołała i temu wyzwaniu. Cała historia opowiedziana jest w sposób prosty, ale jakże wciągający.
W jakim klimacie utrzymana jest cała opowieść? - Odpowiedź na pytanie jest bardzo prosta - książka to bajka o polskiej prowincji, z klimatem staropolskim, w którym nie do końca na pierwszy rzut oka istotne jest tło historyczne, ważny jest bohater mocno umiejscowiony w danym miejscu i czasie. Krótkie rozdziały sprawiają, że nie będziemy w stanie się znudzić.
Osobiście zauroczyłam się Prawiekiem, to powieść nietuzinkowa, magiczna, trochę o Bogu i zjawiskach mistycznych, przez które przeplata się codzienne życie prostych mieszkańców. Macie ochotę na przygodę, która pobudzi waszą wyobraźnię? Sięgnijcie po Prawiek.