Paleta uczuć recenzja

Delikatna, subtelna i napisana z wielkim uczuciem. Lekka i przyjemna w odbiorze. To opowieść, gdzie na pierwszy plan wysuwają się wakacyjne przygody. Poznajemy losy m.in. młodej Łucji, której do pełni szczęścia brakuje tylko miłości. Od dawna jest zakochana w swoim starym przyjacielu Dominiku, jednak nigdy nie udało im się wyjść poza sferę przyjaźni. Tego lata wszystko ulegnie zmianie. Równocześnie jesteśmy obserwatorami życia codziennego reszty bohaterów. Paulina, Adrian, Malwina, Mikołaj, Marysia i ich rodzice. Należy się przyzwyczaić do narracji wieloosobowej, tutaj każda postać ma bardzo dużo do powiedzenia. W dosłownym tego słowa znaczeniu. Zastosowany zabieg, jak i powolne tempo, dodaje tylko więcej uroku tej książce, ale i pozwala lepiej zrozumieć i wczuć się w relacje pomiędzy bohaterami. Paleta uczuć świetnie oddaje klimat wakacji. Nie zabraknie nam spacerów brzegiem jeziora w letnią, gwieździstą noc, braku poczucia czasu, niekończących się rozmów o uczuciach, obawach, lękach oraz namiętności i pożądania. To także doskonałe odbicie lustrzane nas samych. Miłość ma wiele odcieni. Mówi się, że z wiekiem nabieramy doświadczenia, wiedzy, jesteśmy mądrzejsi. Utrzymywane przez lata uwielbienie względem kogoś, może ewoluować, bądź zostać przygaszone. Jedno się nie zmienia, nieważne czy mamy 13, 20, 40 lat. Miłujemy drugą osobę z taką samą pasją, różnimy się tylko sposobem okazywania uczuć, mamy większe opanowanie - przeważnie. Gdy w grę wchodzi pożądanie, to automatycznie zapominamy o całym świecie. Coś co dla nas jest czymś niezobowiązującym, dla innych jest wszystkim. Chwila uniesienia, cudowne prawda? Kto nie lubi się zatracić. Gorzej, jak nagle dopadają Ciebie konsekwencje i burzą cały świat, jaki sobie wymarzyłeś. Nie ma ludzi idealnych, chociaż inni mogą nas tak postrzegać. Maska codzienności skryje wiele. Niewygodna przeszłość dopadnie nas prędzej czy później. O dojrzałości nie świadczy wiek, a odwaga wzięcia na swoje barki odpowiedzialności za dokonane wybory. Czytając powieść Pani Renaty w mojej głowie powstał piękny, wielobarwny pejzaż. Śmiało mogę powiedzieć, że spędziłam miło czas z bohaterami, mogłam doświadczyć kilku rodzajów miłości. Jedno jest pewne, na wszystko musimy zwracać baczną uwagę, pielęgnować i podtrzymywać wzajemne relacje. Zawsze być oparciem dla drugiego człowieka, nawet, gdy ciężar bólu jest większy, niż siła uczucia. Jeżeli jesteście ciekawi, jaki obraz skrywa Paleta uczuć, to zapraszam do lektury.