Życiorysy ludzi z miasta recenzja

„Ten cały świat wybitnych jednostek i ludzkich cudów. Okej, oni są w porządku, nic do nich nie mam, możemy się na nich wzorować, brać za autorytety. Ale nie możemy też zapominać, że ten cały świat wybitnych jednostek to tylko jakiś ułamek prawdziwego świata.”
To zbiór kilku opowieści, które na pierwszy rzut oka nie mają ze sobą nic wspólnego. Napisane od tzw. ”czapy”, czyli autora naszła wena i pisał. Nic bardziej mylnego. Trzeba porzucić schematyczne myślenie i sposób odbioru książki stanie się dla nas wyrazisty. Nie doszukujmy się tutaj: ciągu historii, nazewnictwa bohaterów czy dobrej fabuły. Odważny zabieg ze strony autora, nie wiem tylko ilu czytelników jest w tej chwili na to przygotowanych. Czyta się szybko z uśmiechem na ustach. Świetna kreacja życiorysu ludzi, wystarczy zmieniać scenerię, rozwój wydarzeń i mamy zupełnie inną opowieść. Wystarczy zabrać : czas, miejsce akcji, wszystko. Nasze życie polega na ciągłym powielaniu schematów lub zachowań. Na przetrwanie egzystencji potrzebne są: sposób, powód i punkt zaczepienia. Kopiowanie i przystosowywanie leży w naszej naturze. Pytanie, czy potrafimy myśleć samodzielnie i podejmować odpowiednie dla nas decyzje? Wszyscy jesteśmy tacy sami, każdy żywot ma dużą wartość. Jeden wielki plan filmowy, gdzie tylko zmianie ulegają scenariusze, ale każdemu zawsze udaje nam się podołać. Jesteśmy aktorami, blask fleszy nam nie straszny, różne role przypadają nam w udziale. Idziemy przez życie z podniesioną głową, nie liczne potknięcia niech nie będą nam straszne. Szanujmy siebie nawzajem. Zagadka rozwiązana. Polecam tym, którzy potrafią wyjść poza ramy. Ciekawa pozycja, zasługuje aby dać jej szansę.