Nie od pierwszego wejrzenia recenzja

Lottie pracuje u przyjaciółki. Posadę odradzali jej rodzice, siostra, ale główna bohaterka (mająca dobre serce) uległa namowom koleżanki i zatrudniła się u niej. Angela obiecała jej, że po roku, kiedy staż dobiegnie końca, zacznie płacić lepiej, da awans. Mija określony czas, Lottie zamiast lepszej posady i premii otrzymuje wypowiedzenie. Z dnia na dzień jej plany szybkiej spłaty kredytu studenckiego i wyprowadzki od rodziców legną w gruzach, a 27latka udaje przed rodziną, że wszystko jest w porzadku. Dlaczego to robi? Ponieważ nie chce słyszeć z ich ust "a nie mówiłam". Lottie jest w bardzo słabym etapie życia: bezrobotna, oszczędności na jej koncie nie starczy, by wyprowadzić się od mamy, a ta wraz ze swoim partnerem, choć nie wyrzuca córki z domu subtelnie sugeruje, że chciałaby mieć w końcu cały dla siebie. Zdesperowana główna bohaterka, ni to w żartach, ni na serio rzuca do siostry, że musi znaleźć bogatego męża. Jakież jest jej zaskoczenie, gdy podczas pełnego desperacji spaceru po bogatej dzielnicy wpada na miliardera pilnie potrzebującego narzeczonej. Przeznaczenie, szczęście? Huxley Cane jest znany, z pewnością nie jest psychopatą, aktualnie desperacja to jego drugie imię, tak samo jak w jej przypadku. Już na pierwszym spotkaniu jest czarujący, ma piękny uśmiech skłaniający do podpisania wspaniałego kontraktu z nim. Ale czy wszystko będzie się tak dobrze układać? Kłamstwo ma krótkie nogi, a miłość od nienawiści oddziela bardzo cienka linia.

Historia Lottie i Hudsona to pełen zabawnych momentów romans, który czyta się ekspresowo. Nie mogłam oderwać się od kolejnych rozdziałów, które nie były zbyt krótkie, czy przydługie: po prostu idealne. Świat bohaterów poznajemy z perspektywy ich obojga, co jest doskonałym zabiegiem, bo poznajemy myśli każdego z nich. Widzimy jakie zmiany zachodzą w głowach i jesteśmy w stanie dostrzec, w którym momencie zaczyna rodzić się uczucie.

Sam pomysł na fabułę przypadł mi do gustu. Motyw z nienawiści do miłości, czy ten aranżowanego narzeczeństwa, a nawet niewielkiej różnicy wieku (7 lat) uczyniły z tej książki pozycję, dla której warto było poświęcić czas.
Na końcu, jak w bajkach, mamy nawet morał: kłamstwo ma krótkie nogi. Ale uczciwość i prawdziwa miłość zwycięża. Właściwie, podsumowując, śmiało mogę określić "Nie od pierwszego wejrzenia" mianem bajki dla dorosłych, bo opisana historia jest kompletnie nieprawdopodobna, a przy tym piękna.