Marysieńka Sobieska recenzja

Mój kłopot z książką Tadeusza Żeleńskiego był taki, że o Marysieńce Boy napisał za mało, a o Sobieskim… za dużo. Zatem o czym jest ta książka? Z pewnością niezastąpionemu Żeleńskiemu nie można zarzucić powierzchowności w zapoznaniu się z bogatym materiałem historycznym, zwłaszcza z treścią listów, jakie bohaterowie Marysieńki do siebie namiętnie pisywali. Nie brak tu również przyzwoicie zarysowanego tzw. tła historycznego i ukazania znanych z kart historii postaci i charakterów tych, którzy mieli wpływ na losy ówczesnej Europy. Boy zwięźle tłumaczy powiązania Sobieskiego i Marysieńki z możnowładcami Polski szlacheckiej jak i potężnymi dworami naszych sąsiadów i okazują się one być zaskakująco… europejskie! Nie spodziewałem się, że już w XVII wieku tak popularne były włoskie wywczasy i podróże do Paryża czy Rzymu. To zaś czy polscy podróżnicy korzystali w pełni z tych wypraw, pozostaje już, jak się okazuje, kwestią wtórną…
Nie brak tu polityki, anegdot i spisków wokół tronu, ale książka przede wszystkim zawiera obszerne epistolarne cytaty, co przydaje jej specyficznego uroku. Mogą one czasem dłużyć, niekiedy bywają niezrozumiałe (zwłaszcza dla niecierpliwego czytelnika, jakim jestem), ale i bawią (np. gdy Autor przytacza pisane łamaną polszczyzną wynurzenia Marysieńki). Z pewnością czystą przyjemnością jest poznanie intymnych zapisków – bądź co bądź króla Polski, choć niestety Boy oszczędza najpikantniejszych fragmentów listów obawiając się (i tego już nie rozumiem, przecież od zawsze uważano go za zbereźnika), że zostanie odsądzony od czci i wiary, a w dodatku zdeprawuje młodzież.
Ci, którzy oczekują znaleźć tu dzieje wielkiej miłości, nie będą rozczarowani. Ci, którzy pragną dowiedzieć się o sarmackich czasach Sobieskiego – również. Ale czy z książki o Marysieńce można dowiedzieć się czegoś o niej samej? Hmm, tu czuję pełen niedosyt, bo o ile Sobieskiemu Boy poświęcił zdecydowanie więcej czasu antenowego, to Marię potraktował nieco po macoszemu. Dopiero śmierć króla dała Autorowi nieskrępowaną możliwość zajęcia się losami królowej – wdowy i jej dzieci. I ta, ostatnia część książki, była dla mnie najciekawsza, bo o ile słyszałem co nieco o rządach Sobieskiego, to o tym, co działo się z jego małżonką po zakończeniu rządów Jana w Polsce – nie wiedziałem nic.
Książkę szczerze polecam nie tylko miłośnikom historii i romansów. Jako fan Boya, daję ocenie Marysieńki dodatkową gwiazdkę 😉