Dom świateł recenzja

Donato Carrisi to włoski pisarz, scenarzysta i dramatopisarz. Absolwent prawa ze specjalnością w kryminologii i behawiorystyce. W trakcie studiów założył Grupę Teatralną Vivarte, dla której napisał pięć sztuk i dwa musicale. Pisuje dla centrolewicowego „Corriere della Sera”, jednego z trzech czołowych dzienników we Włoszech. Zadebiutował w 2009 roku powieścią "Zaklinacz", która odniosła ogromny sukces komercyjny (ponad 250 tys. egzemplarzy sprzedanych w samych Włoszech, przekłady na 24 języki). Kolejne powieści - "Trybunał dusz" i "Hipoteza zła" - ugruntowały wysoką pozycję pisarza wśród autorów kryminałów na całym świecie. Czytelnicy w jego twórczości znajdą jeszcze takie powieści jak "Jestem otchłanią", "Władca ciemności", "W labiryncie" czy "Dom głosów". Jest autorem w sumie 13 książek. Autor zekranizował trzy swoje powieści; napisał scenariusze i był reżyserem. Za film "Dziewczyna we mgle" otrzymał w 2018 roku nagrodę Włoskiej Akademii Filmowej - odpowiednik amerykańskiego Oscara - za debiut reżyserski.

"Dom świateł" to thriller psychologiczny wydany w 2024 roku przez wydawnictwo Albatros. Książka jest trzecim tomem serii, w której głównym bohaterem jest psycholog dziecięcy Pietro Gerber. Powieść liczy sobie 384 strony.

Nic dziwnego, że w gabinecie usypiacza dzieci, Pietra Gerbera, nie pojawiają się nowi pacjenci. Po głośnym skandalu psycholog tkwi w głębokiej depresji i nic nie wskazuje na to, by cokolwiek mogło go z niej wydobyć. Dopóki w jego gabinecie nie pojawia się Maja Salo, młoda opiekunka dziesięcioletniej Evy, mieszkającej tylko z nią i służącą w odosobnionej willi na wzgórzu. Eva cierpi na agorafobię: nikt i nic nie jest w stanie nakłonić jej do opuszczenia domu, w którym się urodziła. A ostatnio w życiu dziewczynki pojawił się ktoś, kto stanowi dla niej poważne źródło zagrożenia. Pietro niechętnie zgadza się nią zająć i już przy pierwszej sesji hipnozy wie, że może tego żałować. Przez jego pacjentkę, gdy jest w stanie uśpienia, przemawia wyimaginowany przyjaciel. Tylko że Pietro Gerber zna jego głos, a ten ktoś zna przeszłość psychoterapeuty i dawno pogrzebaną prawdę o tym, co wydarzyło się pewnego gorącego lata, kiedy ten miał jedenaście lat. Pietro Gerber będzie musiał zaryzykować wszystko, by odkryć prawdę o tym, co zdarzyło się przed laty.

Kolejna świetna odsłona Donato Carrisi. Autor znów wykazał swój kunszt literacki, tworząc świetną, wielowarstwową historię z drugim dnem. Po raz enty miała ciarki przy lekturze. Wobec "Domu świateł" nie da się przejść obojętnie. Ta historia wciąga i uzależnia. Kto raz wejdzie w układ z Donato Carrisi już się z niego nie wypląta.

Bohaterem tej powieści jest psycholog dziecięcy, Pietro Gerber, dobrze znany czytelnikom z dwóch poprzednich części serii ("Dom głosów" i "Dom bez wspomnień"). Książka nie jest kontynuacją poprzedniczki, jest to osobna historia, ale są nawiązania do poprzedzających tomów, więc dobrze znać całą historię od początku. Bardzo lubię głównego bohatera i w ogóle całą tę serię. Wywołuje ona u mnie dreszcze na całym ciele. Bardzo dobrze czytało się tę książkę, szczególnie wieczorami, w ciszy, gdy wszyscy już spali. Wtedy można porządnie wczuć się w jej mroczny, mistyczny klimat.
Akcja powieści toczy się we Włoszech w takich miastach jak Florencja czy Porto Ercole. Mamy tu dwa przedziały czasowe. Na początku autor przenosi nas do lata 1997 roku, gdzie grupka przyjaciół spędza beztroskie wakacje. Dochodzi tam wtedy do pewnej tragedii - podczas dziecięcej zabawy ginie mały Zeno Zanussi, przez przyjaciół zwany Batigolem. Po pięciolatku ginie wszelki ślad. Zima, rok 2022. 35-letni Pietro Gerber podejmuje się leczenia 10-letniej Evy. Nie wie, że przypadkiem zostanie zmuszony do powrotu do rodzinnego domu i lat swojego dzieciństwa. Czy możliwe jest, że po 25 latach na światło dzienne wyjdzie tajemnica zaginięcia małego Zeno? Co przed laty stało się z chłopcem? Co łączy sprawę zaginięcia sprzed lat z małą pacjentką Pietra? Carrisi po mistrzowsku łączy ze sobą kilka wątków tworząc genialną historię, od której nie da się oderwać.

Nie znalazłam w tej pozycji większych minusów. Podobnie jak jej poprzedniczki, "Dom świateł" zrobił na mnie piorunujące wrażenie. Podobała mi się fabuła, podobała mi się atmosfera grozy i niepewności, która towarzyszyła mi podczas lektury, podobały mi się ciarki, które regularnie mnie oblewały... No nic dodać nic ująć - kolejny thrillerowy majstersztyk w wykonaniu włoskiego mistrza thrillera i kryminału.
Lektura godna wszelkich poleceń.