Gniew i ruiny recenzja

Niebo wali się na głowę. Nic już nie jest takie samo. Demony, anioły, strażnicy, prawowici, zwiastuni zataczają wokół siebie koło. W świecie śmiertelników zaczyna dziać się coraz gorzej, a uczucia nie są wskazane na tej drodze prowadzą do destrukcji i niezwykłych komplikacji, potrafią zniszczyć wszystko.

Kontynuacja jednej z lepszych serii od Armentrout. Mam niezwykły sentyment do tej autorki, to z biegiem czasu widzę, w którą stronę poszedł jej kunszt pisarskich. Jej powieści/serie są indywidualne to pisane w podobnym schemacie, co nie znaczy, że można się przy nich nudzić.

Trin, która czasami jest dość irytująca ze swoim szczenięcym zakochaniem to zaczyna odgrywać rolę wybawiciela ludzkości na pełnym poziomie. W końcu myśli sama, dochodzi do pewnych wniosków. Bierze sprawy w swoje ręce co daje niezwykle ciekawe akcje i naprowadza na odpowiednie tory bieg historii. Co podoba mi się najbardziej? Nieidealizowanie postaci. Każdy z bohaterów ma wady. Super bohater z wadą wzroku i to taką, która zaczyna go niezmiernie ograniczać? Czemu nie? Każdy ma ograniczenia. Dzięki temu bohaterowie są ludzcy, a nie perfekcyjni. Dostają w walce po dupie i potrafią się do niej przygotować, uczyć się na błędach. Nie wszystko im przychodzi łatwo, a wręcz przeciwnie losy splatają wszystkich ze sobą, wyrzucają w przestrzeń i mówią: „radźcie sobie sami”. Kontynuacja losów bohaterów z Dark Elements jest wyborna, a porównania do aktualnej pop kultury są bajeczne. Autorka tworząc konwersacje pomiędzy postaciami wykazała się czarnym humorem, ale też filozoficznymi wątkami. Ukazała pewne problemy społeczne, religijne, kulturowe, o których istnieniu wiedzieliśmy to przedstawione w danym kontekście dają zupełnie inne światło. Dodatkowo obraz duchowy człowieczeństwa w tej części wszedł na inny poziom. Świat może lekko pominięty, to nie jest nam do końca potrzebny. Jest teraźniejszy taki jak widzimy za oknem: będziemy jeść lody z żelkami, a przy okazji walczyć ze zmorami. Podobało mi się, że w końcu weszliśmy do strefy anielskiej i poznaliśmy ją od innej perspektywy. Co do romansu: no jest i tak miejscami przykrywa wszystko inne co nam daje głupie zachowanie głównej bohaterki i niepotrzebne kłótnie kochanków to jest uroczy, troszkę za bardzo przesłodzony, zakazany i niezwykle emocjonalny.

Tak długo czekałam na kontynuację i znowu muszę czekać na kolejną część. Ta seria jest jedną z lepszych od tej autorki znajdziecie tutaj wszystko co powinno być w paranormalnym romansie i nie zabraknie w niej fabuły, akcji i emocji.