Rook recenzja

Na co dzień jestem raczej czytelniczką wybierającą romanse, czy literaturę piękną. Raz na jakiś czas lubię sięgnąć po książkę zupełnie spoza „mojego” gatunku. To miłe wyjście ze strefy komfortu i swego rodzaju restart. Wtedy na ogół sięgam po kryminały lub horrory.

Tym razem padło na „Rook”, czyli klasykę brytyjskiego horroru. To pierwsza część serii opowiadająca o nauczycielu Jimie Rook’u. Wydawnictwo Albatros po latach wznowiło ten cykl i ja załapałam się już na nowe wydanie.

Trochę obawiałam się tej książki. Bo przecież nie do końca pewnie czuję się z horrorami. Jednak tutaj wszystko utrzymane jest w przyjemnym (o ile można tak powiedzieć) i wyważonym klimacie grozy. Jest strasznie, ale bez przesady. Czytelnik odczuwa nastrojowość, klimat, lekkie napięcie, ale nie jest narażany na śmiertelny strach. Dla mnie jest to wielki plus.

Opis książki:
Jim Rook zajmuje się nauczaniem młodzieży z problemami. Całe swoje życia poświęca pomocy swoim uczniom i stale wierzy w ich możliwości i dobre serce. Dlatego też, kiedy jeden z uczniów zostaje oskarżony o brutalne zabójstwo kolegi z klasy, Jim wie, że musi zrobić wszystko, by udowodnić jego niewinność. Szczególnie, że w tym czasie po szkole kręcił się podejrzany mężczyzna. Mężczyzna, którego zobaczyć mógł tylko Rook.


Książka działa na wielu poziomach. Wpływa na czytelnika poprzez grozę budowaną za pomocą nieznajomego - w tym przypadku egzotycznego i niezrozumiałego kultu rządzącego się brutalnymi prawami. Pojawia się krwawa zbrodnia, której nie da się jednoznacznie wyjaśnić. W końcu powieść przeraża nas swoją obrzydliwością. Autor celowo umieścił w niej kilka odstręczających fragmentów, które mają wywołać w czytelniku uczucie obrzydzenia.

„Rook” to bardzo dobry początek serii. Wprowadza postać głównego bohatera, zarysowuje jego charakter, a przede wszystkim zapowiada nam z jakim typem grozy będziemy mieć do czynienia.

To opowieść pełna duchów, niebezpiecznych wierzeń, czarnej magii i okultystycznych obrzędów. Ja czuję się zachęcona.Po takie horrory mogę sięgnąć z przyjemnością. Oczywiście raz na jakiś czas i nigdy po zmroku!