Wybacz. To dla Twojego dobra recenzja

"Wybacz. To dla twojego dobra" to najnowsza książka Bianci Iosivoni wydana nakładem wydawnictwa Jaguar. Jak autorka sama podkreśla, zawsze marzyła o napisaniu takiej mroczniejszej historii. Czy rzeczywiście jej się to udało?

Robyn to aspirująca dziennikarka, która w pracy wolałaby pisać inspirujące artykuły o świecie, a zamiast tego musi redagować teksty innych twórców, jakkolwiek złe by nie były. Jej świat wywraca się jednak do góry nogami, kiedy dowiaduje się, że jej były, o którym od jakiegoś czasu usilnie stara się zapomnieć, zaginął. Jednym z podejrzanych w sprawie staje się najlepszy przyjaciel bohaterki, a ona nie dość, że zostanie zaangażowana w śledztwo, będzie musiała zmierzyć się z demonami przeszłości i opowiedzieć nam swoją historię. Co tak naprawdę stało się z Julianem?

Początek książki był bardzo obiecujący. Już tak naprawdę pierwsze linijki zachęciły mnie do lektury, a z każdą kolejną stroną moje zaciekawianie rosło. Historię poznajemy z dwóch perspektyw czasowych, co nadawało jej dynamiczności i pozwalało stopniowo odkrywać kolejne karty tej bardzo tragicznej historii, w której dużą rolę odgrywa toksyczny związek. Autorka dobrze oddała to, jak łatwo zaangażować się w taką relację i ignorować pierwsze sygnały ostrzegawcze, składając je na karb charakteru bądź obwiniając siebie. Doceniam dyskretne sygnały, które od początku były wysyłane, a które z biegiem czasu eskalowały do większych rozmiarów. Jednocześnie czytanie o takich tematach nie było rzeczą łatwą i niejednokrotnie łamało mi serce.

Mimo tematyki, przez książkę płynęłam i ani się spostrzegłam, dotarłam do rozwiązania zagadki. No i właśnie... Czytając finał, mój entuzjazm stopniowo słabł. Liczyłam, szczerze mówiąc na więcej zaskakujących rozwiązań, a ostatecznie były one dość przewidywalne i lekko sztampowe, nie wspominając o tym, że motywacje niektórych postaci nie były dla mnie do końca jasne bądź wiarygodne (na przykład siostry głównej bohaterki). Po końcówce brakowało mi też epilogu, dziejącego się na przykład kilka lat po opisanych wydarzeniach. Uważam, że idealnie dopiąłby całość i dzięki temu nie pozostawił mnie z uczuciem niedosytu i rozgrzebanych wątków, które nigdy nie doczekały się wyjaśnienia.

"Wybacz" nie traktuję jednak w kategorii książki złej bądź rozczarowującej. Zapewniła mi dużo rozrywki i uświadomiła, że muszę częściej sięgać po thrillery. Cieszę się, że po nią sięgnęłam, dostrzegając jednocześnie pewne aspekty wymagające poprawy bądź dopracowania. Kibicuję jednak autorce na dalszej thrillerowej drodze i mam nadzieję, że czymś więcej w tym gatunku nas jeszcze uraczy.

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Jaguar.