Amour Fou recenzja

  Czarek jest nastolatkiem, który w swoim życiu przeżył dość dużo: rodzina bardzo dawała mu odczuć to, że jest wpadką. Ojciec i siostra wręcz się nad nim znęcali - psychicznie. Stracił dziewczynę, o którą zabiegał bardzo długo, a wraz z nią swoich przyjaciół, którzy zaczęli się od niego oddalać.
  Po morderstwie Asi chłopak bardzo się zmienił, załamał się i prawie codziennie chodził odwiedzać jej grób. Pewnego dnia dzieje się coś, co zmienia jego życie, jego samego jako człowieka.

  ,,Amour Fou" niezwykle przypadła mi do gustu. Nie wierzę w zjawiska paranormalne i staram się nie czytać książek, które to uwzględniają. Tutaj nie miałam z tym problemu, bo one nadawały książce charakter. A wątki romantyczne nie zaburzały budującego się napięcia, one także niezwykle mi się spodobały i bardzo polubiłam Oliwkę - dziewczynę, którą Cezary poznał na pewnej domówce. I do tej pory ubolewam nad tym jak zakończyła się ich relacja.
  Autor - Wojciech Czernek - bardzo zaskoczył mnie w zakończeniu, nie spodziewałam się tego, nie miałam pojęcia kto będzie mordercą i pomysłodawcą. Możliwe, że było naprowadzenie na ten trop, ale ja prawdopodobnie nie go nie wyłapałam.
   
  Możliwość obserwacji tego, jak bohaterowie zmieniają się z upływem lat to po prostu bajka, uwielbiam, kiedy autorzy dają mi, nam możliwość takiej obserwacji. 
  Nie sądziłam, że ,,Amour Fou" może mieć inne ukryte przesłanie. O co mi chodzi? O to na czym teraz zależy ludziom - na pieniądzach. Pragna ich tak bardzo, że są w stanie znienawidzić rodzinę, wyrządzić jej krzywdę, zniszczyć ją. Nie rozumiem zachowania ojca Czarka - Bogdana Polarka i wydaje mi się, że nigdy nie zrozumiem.

  Książka jest przeznaczona głównie dla młodzieży, z tego co mi wiadomo dorosłym nie bardzo się spodobała z różnych względów, ale jednym, najczęściej wymienianym był styl - typowy dla młodzieżówek. Szczerze powiedziawszy musiałam zapytać się autora do jakiej kategorii wiekowej zaliczyć tę książkę, wahałam się pomiędzy młodzieżówką, a young adult.

  Jestem w stanie powiedzieć teraz, że jest to mój ulubiony thriller, wręcz ulubiona książka. Uwielbiam ją niemal tak jak ,,Dni naszego życia", a to o czymś świadczy. Naprawdę polecam tą książkę.


(spojler)








 
  Dodatkowo - ciekawostka. Pan Wociech napisał mi, że jeden element z tej książki, a mianowicie zapach, który czuł bohater w przeddzień śmierci bliskiej osoby miał miejsce w prawdziwym życiu, tylko nie umierała bliska osoba, ktoś po prostu umierał.