Siedem recenzja

Emilia Szelest autorka romansów, erotyków a teraz też kryminałów zabiera czytelników na wyspę, na której rozegra się mordercza rywalizacja.

Wydawnictwo zaprosiło siedmioro pisarzy do miejsca idealnego do tworzenia. Odludzie, cisza, spokój. Tak myślał każdy zaproszony. Czar prysł, gdy okazało się, że będą mieli towarzystwo, a do tego pisanie wiąże się z rywalizacją. Kto pierwszy podczas pobytu napisze bestsellerowy kryminał, tego wydawca otoczy opieką i wypłaci sowite wynagrodzenie.
Już pierwszej nocy ginie jeden z zaproszonych gości. Podejrzani są wszyscy przebywający na skutej śniegiem i mrozem wyspie Svalbard. Pisarze nie darzą się wzajemną sympatią, niewiele o sobie wiedzą. Narasta napięcie połączone z wzajemną nieufnością i ginie kolejna osoba. Kto czyha na życie pisarzy? Może jeden z nich?

Konstrukcja fabuły jest ciekawa, choć ogólny jej zarys miłośnicy kryminałów znają z innych powieści (Agathy Christie czy Camilli Lackberg). Oryginalne jest to, że w siedmiu pierwszych rozdziałach autorka niejako przedstawia uczestników gry i można się zorientować, że są uosobieniem siedmiu grzechów głównych (o czym zresztą w części Od Autorki sama, chyba by rozwiać wszelkie wątpliwości, informuje). Każdy ma inny charakter, swoją tajemnicę i coś na sumieniu, co czytelnik odkrywa w trakcie akcji.

Sprawnie prowadzona intryga i mylące tropy podsycają ciekawość. Przy tym trzecioosobowy narrator w każdym zatytułowanym imieniem danego bohatera rozdziale prezentuje rzeczywistość z jego punktu widzenia, skupia się na odczuciach i myślach danej postaci. To pozwala czytelnikowi uchwycić ich motywację. Pomagają również naturalnie brzmiące dialogi.

Ciekawym elementem jest też opisanie procesu twórczego (są fragmenty tekstów bohaterów - pisarzy). Poza tym „Siedem” to swoisty obraz zachowań człowieka w sytuacjach stresowych, tego, jak rywalizacja może motywować, a nadmierne ambicje prowadzą do łamania zasad moralnych.

Książką zachwycona nie jestem, ponieważ wciąż towarzyszyło mi wrażenie, jakbym coś podobnego czytała, ale mimo prawidłowego wytypowania sprawcy zakończenie i tak mnie trochę zaskoczyło, między innymi nastrojem.