Amok recenzja

Debiutancka seria Izabeli Janiszewskiej to jedna z moich ulubionych w gatunku kryminału. Choć czytałam ją kilka lat temu, z ogromną przyjemnością wróciłam do lektury. Mówi się, że finałowe tomy serii zawsze wywołują najgłębsze emocje, i przyznam, że coś w tym jest. „Amok”, ostatnia część z Larysą Luboń i Bruno Wilczyńskim, to nie tylko kolejna trudna do rozwiązania sprawa dla naszych bohaterów, ale przede wszystkim powieść, w której emocje sięgają zenitu.

Sylwia Konopacka, koleżanka Bruna, znika bez śladu. Komisarz rozpoczyna poszukiwania, w trakcie których zostaje wciągnięty w niebezpieczną grę z mordercą, której skutki mogą okazać się dla niego tragiczne. Od dawna nieuchwytny zabójca manipuluje Wilczyńskim do tego stopnia, że komisarz zaczyna tracić nad sobą panowanie.
W międzyczasie Larysa stara się odnaleźć swojego przyjaciela, nie wierząc w jego śmierć. W trakcie poszukiwań dziennikarka dowiaduje się o zgonie Lady Di, bezdomnej z Dworca Centralnego, i postanawia rozwikłać tajemnicę jej śmierci. Każdy trop prowadzi ją do zamożnej i szanowanej rodziny Hallerów. Czy Larysa odkryje, kto jest odpowiedzialny za śmierć Diany?

„Amok” to absolutnie fenomenalne zwieńczenie trylogii. Zakończenie serii w mistrzowskim stylu! Tak w skrócie mogę opisać ostatnią część przygód jednego z najlepszych duetów, którego losy miałam przyjemność śledzić i uczestniczyć w ich życiu prywatnym oraz zawodowym.
Trylogia stworzona przez Izabelę Janiszewską to bez wątpienia kryminał w najlepszym wydaniu. Oprócz intrygującego śledztwa, w którym autorka zręcznie manipuluje czytelnikiem, otrzymujemy również sporą dawkę emocji, które dostarczają nam główni bohaterowie. Nie sposób przejść obojętnie obok problemów i rozterek, z którymi zmagają się Larysa i Bruno.
„Amok” to pełen emocji kryminał, który wciąga od pierwszych stron. Stopniowo budowane napięcie nie opuszcza nas nawet na moment, a kolejne wydarzenia pobudzają ciekawość i sprawiają, że trudno oderwać się od lektury. Izabela Janiszewska zadbała o to, by czytelnik nie poczuł znużenia toczącą się fabułą; wręcz przeciwnie, z każdą stroną pragnie się więcej. „Amok” to powieść, w której nie brakuje momentów, od których włos jeży się na głowie, a po ciele przechodzą ciarki. Finałowy tom przygód Larysy i Bruno to prawdziwy rollercoaster emocji, opowieść, która dogłębnie pokazuje, że od przeszłości nie ma ucieczki. Ona prędzej czy później o sobie przypomni, a my będziemy musieli ponieść konsekwencje podjętych decyzji.
Trylogia autorstwa Izabeli Janiszewskiej to prawdziwa gratka dla koneserów gatunku, dlatego jeśli jeszcze nie mieliście okazji poznać Larysy i Brunona, gorąco do tego zachęcam!