Człowiek z Wysokiego Zamku recenzja

Zachęcony rekomendacją Wojciecha Chmielarza sięgnąłem po tę książkę klasyka amerykańskiej sf, chociaż nie przepadam za fantastyką (za wyjątkiem naszego mistrza Lema). Szybko się przekonałem, że to nie science fiction, ale political-fiction, przedstawia bowiem Dick alternatywną wizję historii: II Wojna Światowa została wygrana przez Niemców i Japończyków, którzy podzielili między siebie świat, a w szczególności Stany Zjednoczone, gdzie też toczy się akcja w latach 60.

Rzecz dzieje się głównie w San Francisco, gdzie rządzą Japończycy, to takie łagodne rządy, w szczególności prywatne biznesy poczynają sobie całkiem dobrze. Bardzo jestem ciekaw, co by Dick napisał o rządach Niemców w Polsce... Sami Japończycy mają świra na punkcie starych amerykańskich gadżetów, np. za Colta 44 płacą fortunę, nic więc dziwnego, że przemysł podróbkowy kwitnie. Wątek gadżetowy odgrywa dosyć ważną rolę w książce.

Istotny jest też dosyć oryginalny wątek 'książki w książce', oto czytana przez bohaterów pozycja „Utyje szarańcza” niejakiego Abendsena przedstawia alternatywną wizję historii: Anglia, Rosja i Ameryka wygrały wojnę i urządzają świat po swojemu. Czyli Abendsen przewidział wszystko jak było naprawdę...

Fajnie jest też czytać o rozważaniach kto obejmie przywództwo Rzeszy po śmierci Bormanna, Goering czy Heydrich? Jakbym widział spekulacje na temat następnego sekretarza generalnego partii w ZSRR po śmierci Breżniewa...

Dosyć ciekawe jest podkreślenie w książce roli chińskiej księgi wróżb I-Cing, wszyscy bohaterowie namiętnie z niej korzystają i bardzo poważnie traktują przepowiednie. Powrót do głupoty? Na to wygląda, skąd my to znamy...

Niemniej przez cały czas lektury liczyłem na to, że coś się zdarzy, jakiś przełom, jakaś wielka puenta, idea, i co? Figa z makiem. Jakieś to wszystko miałkie i nieciekawe, ot, przeciętna powieść obyczajowa, którą ratuje fakt, że oparta jest na alternatywnej wersji historii.

W sumie na tle naszego Lema z jego niezwykłą wyobraźnią, potęgą intelektualną i doświadczeniem prawdziwej okupacji (sowieckiej i hitlerowskiej) wypada Dick blado, bladziutko. Dla mnie rozczarowanie.