Korporacja kościół recenzja

Korpo też ma w sumie teraz negatywne konotacje. ;)

Nie wiem, co się na tych naukach przedmałżeńskich dzieje, ale znałam człowieka, który na takie poszedł i teraz prowadzi przykościelne kółko wzajemnej adoracji dla młodych małżeństw nauczając jak ,,nie przegapić okresu narzeczeństwa'' (cokolwiek miałoby to znaczyć i jakkolwiek miałoby się to przegapienie objawiać) i to jest cokolwiek creepy, bo był to człowiek ogarnięty, o dość lewicowych poglądach. :<

Dlatego ciesz się, że miałeś takiego ogarniętego księdza! W przeciwnym wypadku mógłbyś skończyć tak samo!

A a propos nauk przedmałżeńskich to najbardziej żenujące jest, gdy dwudzistokilkujednoletni, buzujący hormonami wikary, pyta parę przed 40tką, czy współżyją i ile razy. Ale jeśli rozmowa odbywa się z kimś mądrym i na poziomie to jest oj.

Kolega na naukach przedmałżeńskich dowiedział się, że napięcie seksualne ujdzie z niego razem z oddawanym moczem - autentyk - tak mu powiedziała pani co prowadziła nauki ... (to apropo zachowania wstrzemięźliwości na 100 dni przed ślubem, ponoć tak się powinno przed ślubem) kiedyś mnie to strasznie śmieszyło ...

Nam wikary powiedział, że po ślubie to się i 4 razy dziennie robi... Bardzo mi się ro wydało niestosowne. Taki twmat wobec starszych od niego. Na tyle, że go potem unikałam.

Moja córka razem z chłopakiem pojechała na nauki przedmałżeńskie do specjalnego ośrodka. Wrócili zadowoleni. Głównie prowadzili to psycholodzy, były osobne rozmowy z parami i ksiądz mówił jak mówili całkiem ciekawie.

Nie oskarżam instytucji nauk. To problem kultury osobistej konkretnych ludzi, a konkretnie jednego człowieka ...

Ja wiem, że to jest problem konkretnych ludzi. Oni nie mogli sobie pozwolić na normalne nauki i taką informację dostałam w parafii. Nauki weekendowe, ale odpłatne. Poradziłam też koleżance i też młodzi byli zadowoleni. W sumie mieli być do niedzieli, ale wrócili w sobotę, gdyż było mało par.

Ten niekulturalny wikary miał 'zrobione' uprawnienia do tych nauk. Jakaś kuria mu wydała glejt na nauczanie narzeczonych.

Na tej zasadzie, że w każdej parafii musi być ktoś taki. To świetnie podsumowuje siostra Małgorzata Borkowska.

Ale i mądrych doradców spotkałam..

No tak, dlatego też ubolewam nad formą. Gdyby chociaż styl tych wyznań był inny, ciekawszy, bardziej porywający, szukający synonimów dla słowa ,,korporacja'', ale nieee...

PS Coś to wydawnictwo Krytyki Politycznej nie może sobie z tymi książkami celującymi w Kościół utrafić, ich "Antypapież" był mocnym niewypałem...

To naprawdę nie wiedzieliście o tych piątkach?

Acha! Czyli Ty wiesz, Renax, o co chodzi z tymi piątkami? Znaczy, że możesz wytłumaczyć dlaczego piątek i dlaczego pierwsze piątki przez kolejne dziewięć miesięcy? (I czemu dziewięć miesięcy?...)
<pacza z ciekawością>
I czy to ma coś wspólnego z tym, że w piątki podobno nie wolno jeść mięsa?

@Kazik_Lec - rany, to musiało być traumatyczne przeżycie z tymi nartami. :<
I tak, w sumie masz rację, że ciężko zrobić coś, co by wstrząsnęło odbiorcą, choć wydaje mi się, że akurat Sekielskiemu się udało. Chociaż ciężko porównywać książkę do filmu dokumentalnego.

Dlaczego to nie wiem. Jak i nie wiem czy Pan Bóg uznaje zwolnienie chorobowe, np. ze szpitala. Ale cos takiego jest i dzieci pierwszokomunijne muszą teraz obowiązkowo odbyć to. A przy nich rodzice. Za moich czasów było to dla chętnych. Pewnie to jest coś z twgo okresu co gregorianki.

A w piątki się pości, bo piątek to dzień ukrzyżowania. Zresztą instytucja postu opowiązuje w każdej religii.

Sprawa z piątkami jest nieco bardziej skomplikowana, bo technicznie rzecz biorąc chodzi nie o spowiedź, a o czczenie Serca Jezusowego (tj. przystąpienie do Komunii i odmówienie litanii, a że trochę głupio tak z nieczystym sumieniem, to i pasowałoby przed samą mszą się wyspowiadać). Z czasem punkt ciężkości przeniósł się na spowiedź i w sumie mało kto pamięta, że samo to bez przyjęcia Eucharystii się nie liczy jako odhaczenie "pierwszego piątku".

Dlaczego akurat dziewięć miesięcy i dlaczego akurat piątki? Bo tak Jezus powiedział w objawieniu św. Małgorzacie Alacoque* (XVII w.) i to ucina w zasadzie temat. Kościół nigdy się oficjalnie do tego nie odniósł... ale i nie zaprzeczył, jak mu się trafiła taka oddolna inicjatywa popularyzująca regularne i nadprogramowe chodzenie na msze, to co się będzie cisnął.

* - kojarzycie wizerunek świecącego serca z krzyżykiem, otoczonego koroną cierniową? To właśnie z wizji Alacoque.

@KazikLec - dzięki za wyczerpujące wyjaśnienie. Prawdopodobnie samodzielnie nigdy bym do niego nie dotarła. :)

@Renax - naprawdę myślałam, że chodzi tylko o to, że nie wolno jeść mięsa, a nie o taki regularny post jednodniowy. Ale, jak już wspomniałam, ja to laikiem w tych kwestiach jestem i to, co dla innych wydaje się mniej lub bardziej oczywiste dla mnie potrafi być czymś zupełnie zaskakującym. Oo"

A to też nie wiem dlaczego akurat mięsa.

A, jeszcze ta kwestia (zresztą ciekawa, gdyby kogoś bardziej interesowało, to Dumanowski fajnie o chrześcijańskich postach pisze w "Tatarskim zielu w cukrze" i w "Kapłonach i szczeżujach").

Współczesny katolicki post to echo wieków dawnych, obyczaj, który był ściśle usadzony w realiach żywieniowych (i np. zapożyczaniem kłopotliwej diety śródziemnomorskiej, która dla wyznawców z zimnej północy Europy była wyjątkowo kłopotliwa). Mięso, dzisiaj powszednie, było wszak kiedyś towarem luksusowym i opychanie się tłustą szyneczką, gdy - jak słusznie wskazuje Renax - Jezus Zbawiciel nieprawdaż umiera za nasze grzechy było trochę nie tego. Poza piątkiem poszczono też w środę (co na przykład zachowało się w kościele prawosławnym i uzasadnia się wspomnieniem zdrady Judasza).
Piątek generalnie powinien być dniem umartwienia i postem nie tylko od mięsa, ale też słodyczy, wymyślnych potraw, opychania się i innych przyjemności - co z tego, że nie tkniesz nuggetsa z Biedry za pięć złoty, jeżeli wcinasz homara w winie i zagryzasz czekoladą z najwyższej półki, a potem idziesz na balety? Ograniczenia związane z pokarmem to tylko jedna z form mająca oddać prawdziwą istotę piątkowego umartwienia, a że akurat u nas od mięsa, to wynik tradycji, a ta różni się zależnie od kraju: np. tego rodzaju ograniczeń nie spotkamy we Włoszech czy w Belgii (gdzie wierzący są zobowiązani do uczynku miłosierdzia, np. wypłacenia jałmużny). Co kraj, to obyczaj.

Można też zapytać, dlaczego mięso-mięso "nie", a owoce morza "tak". Ano dlatego, że dla wielu rejonów było to podstawowe źródło pokarmu na poziomie bułki na śniadanie, w Biblii jest przedstawiane w kontekście prostego jedzenia (jak rozmnożenie chleba/ryb i nakarmienie tłumów), no i było znacznie, znacznie tańsze niż szynka (znaczy, wiadomo, dużo zależy od tego, gdzie się mieszkało). Jeszcze w XIX/początkiem XX wieku ten podział się utrzymywał - w amerykańskim więzieniu homarami karmiono więźniów (ku ich wielkiemu niezadowoleniu: mamy chociażby zapiski, w których jeden z więźniów rozpacza, że wolałby już jeść szczury), a owoce morze na stole klasy średniej były wyraźnym znakiem nieciekawej sytuacji finansowej (zwróćcie uwagę, co np. znajduje się na stole Marchów w "Małych kobietkach" i jaka zawstydzona była Amy, gdy kolega zobaczył w jej koszyku homara).

(...Mam nadzieję, że przez te kilometrowe posty nie wychodzę na przemądrzalca)

Nie. To ciekawe bardzo.

Dziękuję @KazikLec, dzięki Tobie nie muszę szukać. We wszystkich religiach istnieje coś takiego jak posti regularne praktyki, aby wyrobić systematyczność. Jeden ze Świętych napisał że : Najważniejszy jest podejście do innego człowieka, a nie kotlet schabowy w piątek". Jak kotoś odczuwa taką potrzebę, to dobrze, byleby forma nie przeważyła nad treścią.