Akt twórczy. Nowy sposób bycia recenzja

Całe szczęście, że nie nastawiałam się, że przez zawartość będę płynąć wartko i w miarę szybko. Zrobiłabym sobie wielką krzywdę.

Czytałam w swoim tempie, codziennie po trochu, z namysłem. Zawartość analizowałam i dostosowywałam do siebie i swojej twórczej rzeczywistości. To był mój codzienny rytuał, a potem wracałam do wybranych fragmentów, często na chybił trafił, czytałam je i sprawdzałam czy rezonują we mnie jak za pierwszym razem.

*

Zaraz na wstępie Rick Rubin zastrzega, że „Akt twórczy” to jego własne refleksje i przemyślenia i nie stanowią one prawdy absolutnej. Ubrane w oryginalną formę językową, niesamowicie uniwersalne, będą stanowić punkt odniesienia w zależności od tego, co gra w duszy czytelnika.

Powiedziałabym, że „Akt twórczy” to także analiza procesu twórczego, niezależnie czego by on dotyczył. A wyjściem do niego jesteśmy my sami i nasza kreatywność, niejednokrotnie ukryta lub zablokowana. Zdaniem Rubina kreatywność nie jest niczym rzadkim, jest w każdym z nas, tylko nie zawsze człowiek się na nią otwiera. Nie zawsze pozwala przepływać przez siebie twórczej energii i wykorzystać jej potencjał.

*

Po dłuższym czytaniu wyłania się konstrukcja tego zbioru przemyśleń. Płynne przechodzenie od kreatywności w ogóle, przez rozdziały poświęcone pomysłom i skąd się biorą, do procesu twórczego, wraz z jego pułapkami oraz propozycjami rozwiązań impasów. Mowa jest też o radach innych, krytyce, tworzeniu swojej własnej indywidualnej ścieżki. O inspiracji twórczością innych, ale też cała masa innych, nie mniej wartościowych przemyśleń, nad którymi warto się pochylić i je rozważyć.

Jednakże w pewnym momencie naszło mnie pytanie: Czy nie będąc w jakikolwiek sposób związaną z żadną kreatywną twórczością, która stanowiłaby ważny aspekt mojego życia miałabym frajdę z lektury? Czy w większości nie byłby to (z całym szacunkiem dla osiągnięć Autora) niezrozumiały bełkot? Bo tak naprawdę wiele zawartych w dziele spostrzeżeń można było ująć w zdecydowanie prostszy sposób. Bez tego zawoalowanego stylu i porównań.

*

Trzeba dłuższej chwili, żeby oswoić się ze specyficznym językiem Rubina, dostrojenia się do jego przekazu i celu, w jakim zdecydujemy się sięgnąć właśnie po ten tytuł. Nawet mnie, osobie związanej z twórczą aktywnością, do której odnosiłam przeczytane słowa czytanie momentami sprawiało pewną trudność, wymagało zatrzymań i przemyśleń. Uważam jednak "Akt twórczy" za wartościową pozycję.

Zużyłam mnóstwo znaczników, zakreśliłam mnóstwo fragmentów, pisałam na marginesach swoje spostrzeżenia i z całą pewnością będę wracać do „Aktu twórczego” Rubina. Wielokrotnie.