Rytmatysta recenzja

Znacie to uczucie, kiedy wszyscy czymś się ekscytują, więc i Wy podchodzicie do tej rzeczy z podobną ekscytacją, by po chwili okazało się, że jesteście rozczarowani?

To moje dotychczasowe przygody z Sandersonem. Tyle dobrego słyszałam o autorze, że liczyłam na ucztę literacką za każdym razem, kiedy sięgam po jego książkę...
A Rytmatysta zawiódł chyba bardziej, niż wcześniej przeze mnie czytana Migawka.

Historia jest dość prosta: zwykły chłopak okazuje się zbawcą, który musi uratować świat przed złem, które atakuje jego szkołę. Szkołę dla dzieci ze specjalnymi mocami, których przecież nasz protagonista nie ma, a do szkoły chodzi w nagrodę za zasługi ojca. W ratowaniu świata pomaga mu, nie przesadzam, najbardziej irytująca, przekonana o swojej wspaniałości, a dodatkowo potwornie głupia, bohaterka. Jeśli tak ma wyglądać reprezentacja kobiet, dziewczyn, w literaturze, to błagam - przestańcie pisać kobiety.

Fabuła jest przeciętna. Nic zaskakującego, przyciągającego uwagę na dłużej. Kolejne kroki naszych bohaterów możemy przewidzieć na kilka stron w przód, zwroty akcji są również raczej oczywiste.

Bohaterowie, podobno szesnastolatki, są jednak pisani jak jak dzieci, co w połączeniu z ich niedorzecznym chwilami zachowaniem, po prostu irytowało i męczyło. Czytając relację naszej głównej dwójki, w głowie zrodziło mi się porównanie do Mala i Aliny z Trylogii Griszy - i jeśli ci drudzy wychodzą z niego pozytywnie, to zastanówmy się, jak słaba jest ta pierwsza para.

Jedyne, co mi się podobało, tak w stu procentach, to magia i system religijny, bazujące na nauce. Oczywiście, musisz być WYBRAŃCEM, żeby posiąść magię, ale musisz używać matematyki, by nią władać. Jednak to trochę za mało, żeby Rytmatystę uznać za dobrą książkę. Według mnie to kolejny przykład na zmarnowany potencjał.

Słyszałam wielokrotnie, że Sanderson to mistrz budowania światów. I coś w tym jest, bo sam świat przedstawiony Rytmatysty wydaje się solidnie wykreowany. Szkoda tylko, że pozostałe części powieści, jak bohaterowie, czy akcja, nie nadążają.