A jeszcze wczoraj było jutro recenzja

„Ciężar prawdy może być nie do udźwignięcia, ale to nie znaczy, żeby nie próbować go unieść.”

Andrzej Stroba ma pięćdziesiąt lat, kocha i jest kochany, ma żonę i dorastającą córkę, z którą ma bardzo dobre relacje. Jest bardzo lubianym nauczycielem z długoletnim stażem. Zupełnie przez przypadek dowiaduje się, że zostało mu najwyżej kilka miesięcy życia. Początkowe przerażenie i niedowierzanie, próba wyparcia zmienia się w stopniową akceptację. Andrzej postanawia rozliczyć się sam ze sobą, ze swojego życia i z ludźmi, którzy są lub byli jego częścią. Robi bilans zysków i strat. Głębokie, wnikliwe i szczere spojrzenie w głąb siebie, prowadzi go do zaskakujących odkryć. Zawsze odznaczał się łagodnością i dobrocią. Podejmuje decyzje, o które wcześniej nigdy by się nie podejrzewał. Dokąd go to zaprowadzi?

Chwile pełne wzruszenia przeplatają się z tymi trudnymi, cały czas towarzyszy nam wyważony dobry humor. Czytanie tej powieści – pomimo poruszanych trudnych tematów od początku do końca było ogromną przyjemnością. Ciekawie, bardzo wnikliwie ukazani bohaterowie, to ludzie jakich mijamy w naszej codzienności, zwykli zjadacze chleba. Andrzej jest postacią jednocześnie złożoną i bardzo prostą. Przyjmuje rzeczy takimi jakie są, do bólu szczery, prawdomówny, bezkompromisowy. Nie potrafi się ugiąć, nie płynie z wiatrem, wyznaje pewne wartości w życiu i tego się trzyma. Jest człowiekiem ostrożnym, bardzo łagodnym, cierpliwym, dobrym, wyrozumiałym. Polubiłam go, widziałam jego wewnętrzne zmagania i rozterki. Bardzo kocha swoich bliskich jednak nie potrafi, czy nie chce być z nim szczery – to mi w nim bardzo przeszkadzało, chociaż potrafiłam go zrozumieć. Sam zmaga się z tym co nieuniknione.

Wartość naszego życia, czy da się ją wycenić? Autor bardzo pozytywnie mnie zaskoczył, podjął się trudnego, niejednoznacznego, bardzo delikatnego tematu. Odchodzenie, przemijanie z pełną świadomością i jasnością umysłu. Ile czasu zostało do końca? Andrzej próbuje na nowo poukładać sobie świat, bez większego wytłumaczenia zostawia najbliższych i próbuje sam z sobą dojść do ładu. Początkowe poczucie winy stopniowo zanika. Wraca myślami do przeszłości, próbuje uporządkować swoje sprawy, rozliczyć się z byłą żoną i synem, odnawia znajomość z przyjacielem z dzieciństwa. Na jego drodze staje Izydor.

Rewelacyjnie opowiedziana historia wryła się w moje serce, zostanie tam na dłużej. Klimatyczna, niebanalna, mądra, wnikliwa, prosta opowieść, która daje do myślenia. Życiowe prawdy zostają obnażone. Zostajemy postawieni przed faktem zbliżającej się śmierci i nic nie możemy zrobić. Koniecznie muszę poszukać innych książek Autora. Serdecznie polecam.