Wielka księga supermocy recenzja

,,Wielka księga supermocy'' Susanny Isern jest naprawdę ważną publikacją – w natłoku zajęć codziennych i dodatkowych możemy bardzo szybko zapomnieć o tym, jak wyjątkowi jesteśmy. Do tego sytuacji nie poprawia współczesna kultura, która ze wszystkich stron narzuca nam wyidealizowane wzorce piękna i zachowania.

Już dorośli mają ciężko, a co dopiero dzieci.

Dlatego właśnie książki, które pokazują zwykłe czynności i zainteresowania, jako coś, co może z powodzeniem stać się supermocą są tak wartościowe i cenne.

Wśród supermocy wymienionych przez Susannę Isern i zilustrowanych przez Rocio Bonillę znajdziemy snucie opowieści, zwinność, czytanie, pamięć, organizację, matematykę... Powiedzcie sami, czy kiedy myślicie o supermocach to przychodzi Wam na myśl czytanie albo organizacja? Prędzej przemknie nam przez myśl wizja lecącego Supermana, albo szpony Wolverine'a.

Tymczasem dzieci mogą się dowiedzieć, że takie – zdawałoby się zwykłe – umiejętności mogą wyróżnić je z tłumu, że mogą stać się czymś wyjątkowym, czymś pięknym i cennym. Czymś o co warto dbać i co warto rozwijać.

W szerszej perspektywie czasowej uczenie dzieci tego, że mogą próbować różnych rzeczy, że nawet nudne czynności (gotowanie może być nudne, serio) mogą stać się kiedyś czymś pasjonującym i stanowić powód do dumy i dalszego rozwoju, że nie wszystko przychodzi nam łatwo od samego początku jest tu bardzo ważne. Pomaga bowiem małym ludziom rozwijać się na różnych płaszczyznach, zaspokaja ich wrodzoną ciekawość, karmi wyobraźnię, buduje poczucie własnej wartości i uczy akceptacji dla inności. W końcu nie wszyscy jesteśmy tacy sami i mamy naprawdę różne talenty.

Jedni z nas będą kochać matematykę, inni śpiew. I to jest jak najbardziej okej. Te umiejętności są od siebie różne, ale żadna z nich nie jest lepsza – obie są tak samo ważne i tak samo fajne.

Na koniec jeszcze kilka słów o samym wydaniu – do rąk dostajemy standardową książkę dziecięcą w twardej oprawie, wydrukowaną na dobrym, grubym papierze; książkę która jest bogato ilustrowana. Rysunki Rocio Bonilli są naprawdę bajeczne – dziewczynki w indiańskim pióropuszu słucha z zainteresowaniem wilk i smok, radosny chłopiec skacze wśród chmur, zadziorny Czerwony Kapturek spogląda na Wilka w taki sposób, że na miejscu tego ostatniego poszłabym się schować, bo zwątpiłabym w to, że potrafię być przerażająca... Już samo oglądanie ilustracji jest w stanie pobudzić wyobraźnię i zainspirować do odkrywania własnych supermocy.

A więc... jaka jest Wasza supermoc?

(Książkę, oczywiście, z całego serca polecam!)