Wielka księga supermocy recenzja

Dawno już nie trafiłam na tak dobrą lekturę… Susanna Isern z wykształcenia psycholog stworzyła książkę niezwykłą. To zbiór 18 pięknie ilustrowanych historii, które pokazują, że każdy jest wyjątkowy i ma swoją supermoc. Niedługa treść sprawdza się jako wieczorna czytanka i punkt wyjścia dla wielu interesujących rozmów.

Każde dziecko chce być bohaterem. Zauważyliście, jak chętnie się przebierają i odgrywają różne role? Czasem odwzorowują dorosłych, innym razem postaci z bajek czy filmów. Zdarza się, że w tych zabawach towarzyszy dziecku wymyślony przyjaciel (spokojnie, to normalne zachowanie).

Książka pozwala odkryć, że pięknie się różnimy, każdy może być bohaterem i ma supermoc. Wśród (nie)zwykłych umiejętności opisanych na kartach znajdują się między innymi: uwaga, ciekawość, czytanie, odwaga, poczucie humoru, zwinność, wytrwałość – prawda że nietrudno znaleźć taką supermoc w dziecku?

Kiedy do mojego gabinetu zgłaszają się rodzice najczęściej kilkulatków z mniej lub bardziej poważną wadą wymowy, zawsze w diagnozie wypytuję o dziecko: jego rozwój, czym się lubi bawić i jakie jest. Niestety bardzo często rodzice mówią tylko o złych rzeczach, niedostatkach i kłopotach z malcem. Wtedy zawsze proszę, by powiedzieli coś dobrego… Bywa trudno.

Omawiana tu książka jest receptą dla Małych i Dużych na odszukanie w sobie supermocy. Lubisz próbować nowych rzeczy? – świetnie. Twoją supermocą jest ciekawość, otwartość. Córka przez 4 godziny bez ustanku śpiewa „Mam tę moc” – cudnie, jest muzykalna. Synek goni po całym mieszkaniu? – brawo, jest zwinny i wytrzymały. Czasami zmiana perspektywy dużo daje…

Mogłabym długo rozpływać się nad zaletami tej książki, ale wolę byście sami sprawdzili. Na koniec powiem Wam, jak było u mnie…

Jestem najszczęśliwszą Mamą dwójki cudownych i kochanych Dzieci. Córa już od dawna chadza własnymi czytelniczymi drogami, ale widziałam że ze swojego piętra w łóżku przysłuchiwała się czytanym tekstom i dyskusji toczonej z młodszym synem. Mój sześcioletni chłopak z wypiekami na twarzy słuchał o kolejnych supermocach i chętnie opowiadał, który kolega lub koleżanka z przedszkola ma takową, rozpoznał też kilka u siebie. Na koniec zamyślił się głęboko i po chwili stwierdził „Mamusiu, to moją supermocą może być budowanie z klocków LEGO”. Nie pozostało mi nic innego, jak zapewnienie go, że tak właśnie jest.

Na końcu książki znajduje się lista supermocy i miejsce, w którym można zapisać własne. Pamiętajcie, że może być ich więcej i niekoniecznie znalazły się na kartach książki. Miłej lektury i wielu owocnych poszukiwań supermocy w swoich Dzieciach!