Six times we almost kissed (and one time we did) recenzja

"Gdyby istniały strony, stałabym po twojej."

Penny i Tate znają się od dziecka, ich matki się przyjaźnią, a one po prostu znoszą swoją obecność. Co prawda co jakiś czas niemal dochodzi między nimi do pocałunku, ale przez lata to ignorują i o tym nie rozmawiają. Wkrótce jednak zamieszkają razem, a wzajemne ignorowanie stanie się coraz trudniejsze...
Czy w końcu zmierzą się z rzeczywistością, ze swoimi pragnieniami i obawami?😉

"Chyba już na zawsze pozostaniemy dwiema kometami sunącymi po niebie. Nasze zderzenie przyniosłoby zmiany na skalę galaktyki, a tak zawsze będziemy za sobą tęsknić w chaosie gdybań."

Ależ to była dobra książka! Totalnie nie byłam gotowa na to, co znalazłam w środku.
Spodziewałam się młodzieżówki z lekko nielubiącymi się bohaterkami, które powoli odkrywają swoją tożsamość i wchodzą w dorosłość, zbierając po drodze pierwsze ważne doświadczenia. Zamiast tego otrzymałam naładowaną emocjami powieść, poruszającą megatrudne tematy, a wbrew pozorom, nie znalazły się wśród nich problemy związane z queerowością czy poszukiwaniem siebie.
Bardzo mi się to spodobało, sama nie wiem czemu, może dlatego, że dobrze jest widzieć dla odmiany bohaterów, którzy nie muszą mierzyć się z trudnościami na tym polu. Którzy nie boją się być, kim są, którzy są wspierani przez bliskich i mają pewną wolność w wyrażaniu siebie.
Nie oznacza to, że życie bohaterek jest proste. Obie przeżyły zdecydowanie zbyt dużo, jak na swój wiek i zasługują na każdy okruch szczęścia, jaki do nich trafia.🥹


Motyw choroby w książkach zawsze porusza. Tutaj nie było inaczej, ale autorka przedstawiła go z nieco innej strony.
Cała fabuła krąży wokół przeszczepu części wątroby matki Penny, która postanowiła zostać dawczynią dla matki Tate. Obserwujemy tu całą gamę uczuć towarzyszących nastolatkom, ich obawy, frustracje, szczęście i wewnętrzne rozdarcie. Wspólnie z bohaterami uczestniczymy w całym procesie, obserwujemy go i współprzeżywamy, mając nadzieję na szczęśliwe zakończenie.
Czy go doświadczymy?😉

Wyróżniłabym w tej powieści trzy główne tematy i drugim z nich jest kwestia śmierci ojca Penny. Powoli poznajemy prawdę, autorka rzuca nam pewne skrawki informacji nakreślając sytuację i przygotowując nas na wielkie bum, jakim jest opis dokładny całej sytuacji. Jest to chyba najsmutniejszy z wątków w tej książce, nie tylko ze względu na samą śmierć, która zawsze przecież jest bolesna, ale na to, co ze sobą przyniosła.
Nie spodziewałam się tak trudnej relacji Penny z matką po tym wydarzeniu i jest to kolejna rzecz świetnie opisana przez autorkę. Nie będę więcej na ten temat zdradzać, ale naprawdę zachęcam Was do sięgnięcia po tę historię, wczucia się w nią i przeżycia wszystkiego razem z bohaterkami.

A jeśli mowa o tych sześciu niedoszłych pocałunkach i jednym prawdziwym, to cóż... przygotujcie się na dużo chemii, dużo wypierania, dużo marzeń i dużo słodkich gestów, udowadniających, że to czyny, a nie słowa, są najważniejsze.😊

"Muszę spojrzeć przez okno. Skupić się na rozmytych drzewach. W przeciwnym razie mogłabym wyciągnąć rękę, by upewnić się, czy jej ręka pamięta moja z ostatniej nocy. Bo moja pamięta."

Cała powieść jest świetnie skonstruowana, mamy tutaj fabułę podzieloną czasowo, rozdziały z perspektywy obu głównych bohaterek, a także ciekawy zabieg, jakim jest wtrącenie jeszcze wiadomości wymienianych przez przyjaciół Penny i Tate. 😊
Mimo że książka porusza bardzo trudne tematy, to jednak całość pozostaje utrzymana w pozytywnym tonie, znajdzie się tu trochę humoru, sarkazmu i duuużo przyjaźni i miłości.
Jednocześnie jest bolesna i wzruszająca, a na koniec miałam mały niedosyt słodyczy, ale zdecydowanie mi się podobało.
Bardzo polecam tę książkę nie tylko młodzieży, zapewniam, że każdy, kto ją przeczyta, znajdzie w niej coś dla siebie. 🥰

"Sprawia, że wszystko staje się nowe. Kochanie jej nie jest jednak nowe. To coś stałego, do czego już się przyzwyczaiłam.
Ale bycie kochaną przez nią?
To jak zanurzenie się w wodzie po raz pierwszy."

8,5/10