444 recenzja

Jan Matejko uwiecznił scenę chrztu Warneńczyka, który doprowadził do krótkiego, ale upragnionego pokoju z islamem. Obraz powstał w zagadkowych okolicznościach, a potem zaginął. Zrodził wiele teorii spiskowych. Proroctwo sprzed lat nabrało nowego wymiaru. Mówiące o królewskich potomkach, zrodzonych z dwóch religii, dzięki którym możliwe stało się pojednanie między wyznawcami nauki Jezusa i Mahometa. Wybrańcy mają przyjść na świat cztery razy, co 444 lata. Cztery możliwości pojednania. Dla radykałów islamskich to bluźnierstwo, więc pilnie strzeżona jest tajemnica, zagraża wszystkim którzy chcą ją poznać. Są siły, które nie cofną się przed niczym, aby ustalony raz porządek pozostał nienaruszony.

By zagłuszyć niefortunną akcję z ekshumacją zwłok żołnierzy AK na terenie Puszczy Kampinoskiej, pion śledczy IPN, postanawia zająć się zaginięciem obrazu Jana Matejki "Chrzest Warneńczyka". Płótno pociąga za sobą mnóstwo tajemnic, a otaczające milczenie niesie wiele domysłów. W obrazie rzekomo zakodowano przepowiednię dotyczącą losów świata. Proroctwo Arby rozbrzmiewa. Niesie echo obietnicy i zagrożenie. Niewygodna prawda skrzętnie skrywana powoli wynurza się. A wszyscy ci, którzy próbują obnażyć sekrety stają w obliczu niebezpieczeństwa.

Nieustępliwy, obdarzony niezwykłą intuicją prokurator IPN, Jakub Kania, staje przed wielką zagadką polskiego malarstwa. Zostaje wciągnięty w ryzykowną podróż, która prowadzi krętymi korytarzami po drogach niemalże całego świata. Uparcie dąży do celu szukając "drobnego pęknięcia", a w momencie trudności "czegoś, na czym można zahaczyć dalsze działanie".

Na przestrzeni wieków, od średniowiecza do współczesności, zatrzymujemy się na przystankach obfitujących w historyczne epizody, opisane w tak fascynujący i ujmujący sposób, że nie można oderwać się od lektury. Zawiłość ludzkich spraw, narodowości i rodzące się uczucie.

Powieść sensacyjna z historią w tle. Wznowienie pierwszej części cyklu o Jakubie Kani. Historia, która skrywa wiele niewiadomych a Maciej Siembieda łącząc ją z fikcją literacką skonstruował klimatyczną opowieść, w której czytelnik chce trwać. Precyzyjnie tka fabułę, wplatając esencjonalne intrygi.

Przedstawia losy płótna, dzieje ludzkości i religii w tak nieprawdopodobny sposób, że mogłoby posłużyć za scenariusz filmu.

Wykreowany świat przez Macieja Siembiedę zachwyca. Porywająca podróż w czasie. Ten styl! Ten szyk! Ten wpleciony humor!
Mistrzostwo Panie Macieju!

Czytajcie Siembiedę. Polecam bardzo.