Zagraj mi na drogę

„Zagraj mi na drogę” to trzeci tom cyklu kryminalnego o podinspektorze Mariánie Holinie pióra czeskiej pisarki Ivy Procházkovej. Mimo że tomy nie są ze sobą ściśle powiązane, i da się je czytać oddzielnie, to szkoda nie zachować chronologicznej kolejności – to są po prostu za dobre kryminały, by ich nie przeczytać!

W „Zagraj mi na drogę” autorka prezentuje nie tylko to, za co lubimy ją już od kilku dobrych lat – poza rewelacyjnymi rysami psychologicznymi postaci, świetną kryminalną intrygą osadzoną na klasyce gatunku oraz ciekawymi, aktualnymi problemami społecznymi, jak i czymś naprawdę oryginalnym – astrologią w analizie motywów zbrodni, dostajemy też środowisko mocno specyficzne, które dosyć różni się od poprzednich, zwyczajnych bohaterów. Tym razem fabuła toczy się w czasie Międzynarodowego Festiwalu Praska Wiosna w środowisku muzyków, zatrudnionych w filharmonii. I tak przyglądamy się ich życiu, ich aspiracjom i pragnieniom, a i spoglądamy na funkcjonowanie filharmonii od tak zwanej kuchni. Muszę przyznać, że takie miejsce akcji dosyć mnie zaskoczyło, ale było też naprawdę świetnym wyborem – autorka pokazała się nam tu z ciut innej strony. Polecam wszystkim tym, którzy nie potrzebują wielkich, dynamicznych pościgów i morza krwi, by docenić naprawdę dobrze i solidnie przemyślany kryminał. Ja jestem zachwycona! I już znowu czekam na więcej :)

Kolejna część serii z komisarzem Holiną, "Zagraj mi na drogę" Ivy Procházkovej to typowy kryminał pisany w klasycznym stylu, gdzie próżno szukać pędzącej akcji, uwaga czytelnika skupia się całkowicie na rzetelnie prowadzonym śledztwie. Wraz z policją próbujemy odkrywać motywy zbrodni, dlatego koncentrujemy się nad postaciami, które w biegu dochodzenia poznajemy całkiem nieźle. Jak i w poprzednich utworach autorki, podobnie i tutaj punkt ciężkości skłania się ku psychologicznym portretom bohaterów.

A niemal wszystkich ich łączy miłość do muzyki oraz znajomość z zamordowaną właśnie, światowej sławy klarnecistką- Olgą Brandejsovą.

Tym otwarciem Procházkova wprowadza nas w kuluary życia praskiego Rudolfinium i szybko okaże się, że nie zabraknie tutaj podejrzanych, z jednej strony tych zazdrosnych o sukcesy zawodowe, z drugiej - rozwścieczonych obecnym romansem pięknej flecistki. Świat praskiego gremium muzycznego nie jest wcale tak dostojny jak prezentuje się podczas filharmonijnych wydarzeń kulturalnych. Nie brakuje w nim zakłamania, pretensji i zadr, niemal każdy ma tu coś na sumieniu.

Dzięki rozmowom, jakie prowadzi z nimi komisarz Holina, powoli odkrywamy wzajemne powiązania artystów, które mogły doprowadzić lub przyczynić się do zbrodni ale nic tutaj z początku nie jest oczywiste.

Siła książek Ivy Procházkovej tkwi w tematyce, która porusza bardzo zwyczajne ludzkie problemy i nie inaczej jest w tym ...

Po bardzo udanym pierwszym spotkaniu z czeskim kryminałem podczas lektury „Południcy”, z chęcią sięgnęłam po kolejny, by przekonać się, czy był to szczęśliwy traf, czy może nasi sąsiedzi zasługują, by bliżej przyjrzeć się ich twórczości. I Iva Prochazkowa ze swoją serią o podinspektorze Marianie Holinie okazała się strzałem w dziesiątkę.

Mimo, że lekturę rozpoczęłam od tomu trzeciego, to mam wrażenie, że w żaden sposób nie wpłynęło to na odbiór zarówno bohaterów, jak i intrygi kryminalnej.

Główny bohater jawi nam się jako człowiek nieidealny, dobry w tym co robi, ale i działający nieszablonowo. Opierający się prócz dowodów na, o zgrozo, astrologii. Tym razem jednak, przy zabójstwie znanej klarnecistki, zawodzi go intuicja, a dowody wyprowadzają znacznie na manowce. Czy pojawienie się kolejnych ofiar sprawi, że śledztwo wskoczy na właściwe tory, a może zupełnie się zagmatwa?

Autorka w niespiesznym stylu pokazuje nam nie tylko meandry śledztwa, ale i historię ludzkich dramatów, pełnych wyrzutów sumienia i nierozliczonej przeszłości. Zaglądamy również za kulisy filharmonii poznając codzienność muzyków i zespołu technicznego, co jest ciekawym dodatkiem do intrygi kryminalnej. Nie sposób nie wspomnieć również o szczególnym czeskim humorze, który ubiera fabułę powieści traktującą zarówno o zbrodniach, jak i zwykłych ludzkich problemach, w zwiewne szaty dodające jej lekkości.

Tomy poprzedzające mam już na półce w Empik go i po znakomitej częś...

🎶🎶🎶

To będzie chyba pierwsza z książek z booktourów organizowanych przez niezawodną @kryminalnatalerzu, która mi się kompletnie nie spodobała. Miałam ogromne oczekiwania względem tej pozycji, zwłaszcza, że kryminały wręcz kocham, a spotkało mnie bolesne zderzenie z rzeczywistością.

🎶🎶🎶

Historia ta rozpoczyna się w momencie odnalezienia zwłok pewnej znanej i popularnej klarnecistki, Olgi Brandejsovej, która miała wystąpić podczas festiwalu Praska Wiosna. Kolejne śledztwo, jakie musi poprowadzić Marian Holina od samego początku idzie źle, brakuje kolejnych tropów, za którymi można by iść, a dodatkowo policjanta zaczyna zawodzić intuicja. Nie może on liczyć na pomoc kapitan Sotolovej, która ma zakaz przesłuchiwania świadków, pozostaje mu więc wsparcie ze strony pewnego obżartucha, Divisa Mrstika oraz Rostiego Bora, który ma naprawdę wiele zalet, ale jak na złość przyćmiewa go jedna potężna wada - jest mężem Sabiny. A to właśnie z nią Holina planował długie i szczęśliwe w jego mniemaniu życie. Kto odpowiada za tę zbrodnię? Czy będą kolejne ofiary? I jakie zakończenie będą mieć osobiste wątki z życia policjanta?

🎶🎶🎶

Jak dla mnie to był najgorszy kryminał, jaki przyszło mi do tej pory czytać. Od samego początku nie mogłam wciągnąć się w tę historię, jedynym wątkiem, który mną wstrząsnął był opis zwłok klarnecistki. No właśnie, te opisy wydarzeń związanych z muzyką były za bardzo rozwleczone, co jeszcze bardziej potęgowało moje ...