Wegetarianka

„Wegetarianka“ to stadium szaleństwa, jakie uwypukla szkodliwą stronę patriarchatu, podkreśla znaczenie przemocy oraz ostrzega przed tym, gdzie może skończyć człowiek, gdy nie ma wsparcia.
.

Przejście Yong-hye na wegetarianizm z założenia nie powinno budzić kontrowersji, a jednak cała rodzina reaguje na to szantażem, agresją lub postawą wyższościową. Nikt nie stara się zrozumieć, nikt nie próbuje tak naprawdę o tym porozmawiać. Od razu za to ruszają do ataku. A choć w ich działaniach obecna jest przemoc, to w jednym mają słuszność — w wegetarianizmie Yong-hye jest coś niepokojącego. Psychika kobiety bowiem powoli się rozpada. Przemoc, jakiej od dziecka doświadczała, duszące małżeństwo, gw.ałty, oczekiwania społeczeństwa, brak możliwości decydowania o sobie — wszystko to coraz mocniej zaciska się na szyi bohaterki. Gniecie, uwiera i niszczy. Kawałek po kawałku.

Han Kona stworzyła świat potulnych kobiet, które jedynie w niszczeniu siebie dostrzegają cień szansy na decydowanie o własnym życiu. Egoistycznych mężczyzn, którzy wiele oczekują, ale nic nie dają w zamian. Rodzin, jakie sprawiają ból i generują lęki. Społeczeństwa, które to akceptuje. I jasne, to dobra powieść, a jednak z perspektywy kogoś, kto przeczytał „Nadchodzi chłopca“ czy „Białą elegię“, pachnie zawodem. Spodziewałam się lepszego języka, lepszego pogłębienia problemów, lepszego wyważenia treści, czyli wszystkiego, do czego już autorka mnie przyzwyczaiła, a dostałam coś, co dla mnie wyp...

Lubię azjatycką literaturę i coraz częściej po nią sięgam. Dlatego też kiedy zobaczyłam, że ma pojawić się wznowienie "Wegetarianki" autorstwa Han Kang postanowiłam odświeżyć sobie tą historię.
~*~
"Wegetarianka" to opowieść o kobiecie, która chciała wyrazić swój bunt i zmienić własną codzienność. Do tej pory wraz z mężem wiodła całkiem zwyczajne życie. Dbała o dom i męża oraz pracowała. Jednak gdy Yong-hye zaczynają nękać makabryczne obrazy senne, kobieta postanawia zrezygnować z jedzenia mięsa. W kraju, w którym obyczaje społeczne są ściśle przestrzegane, jej decyzja jest szokująca i niezrozumiała. Nowy sposób odżywiania się bohaterki spotyka się ze sprzeciwem jej otoczenia i zupełnie odmienia jej życie. Moment, w którym Yong-hye przechodzi na wegetarianizm jest tą chwilą, w której kobieta przechodzi całkowitą metamorfozę - zarówno umysłu, jak i ciała, a odrzucenie jedzenia mięsa jest jedynie początkiem głębokich przemian nie tylko w jej życiu, ale również w życiu jej bliskich.~*~Kiedy pierwszy raz sięgałam po "Wegetariankę" sama byłam w takim momencie życia, kiedy ograniczałam mięso i chciałam przejść na weganizm. Dodatkowo to były dopiero moje początki z ambitną literaturą, a na pewne rzeczy patrzyłam zupełnie inaczej. Jednak już wtedy miałam wrażenie, że ta historia jest poniekąd o mnie, ale jeszcze nieco mnie przerasta. Po przeczytaniu powyższej powieści po...

„Wegetarianka” miała swoją premierę 2 lata temu i od tamtej pory bardzo chciałam ją przeczytać. Wszystkie opinie, z jakimi się spotkałam, były pozytywne. Wreszcie nadszedł ten czas i… i nic. Nie wiem, czy miałam względem niej zbyt duże oczekiwania, czy nie była w moim guście, czy może nie była aż tak dobra.

Początek był mocny. Tak bym to określiła. Ja, jako wegetarianka, byłam zdruzgotana nastawieniem tamtejszej kultury wobec mięsa i tych, którzy to mięso odrzucają.
To, co spotkało główną bohaterkę było okrutne i bardzo to przeżyłam.
Później jednak wszystko, co się działo było dla mnie irytujące- począwszy od bohaterów, kończywszy na ich przemyśleniach i sytuacjach, w jakich się znajdują. Mogłabym nawet powiedzieć, że nie tylko irytujące, ale i nielogiczne, a chwilami obrzydzające.

Szkoda.